UMUDUN KIYISI

"Mutluluk Neydi Anne?"

"Unuttum anne mutluluk neydi?
Evladına sarılmak mı?
Aşka kucak açmak mı?
Yoksa yeni bir hayat mı?
Sadece nefes alabilmek için yaşamak mı?

İzliyorum çocukları,
Geliyor ansızın aklıma çocukluğum,
Sahi anne nasıldı benim çocukluğum?
Ama doğruyu söyle,
Yaşamak isteyipte yaşayamadığım çocukluğum?
Sevgiye mi hasretti o küçük yürek?
Yoksa gecelere mi aşıktı o gözler?

Bir kahkaha misaliydi kucak dolu sevgiler,
Ama şimdi elimde kalan ihanetle mühürlü olan geçmişler.
Sahi mutluluk neydi anne?
Üç heceden oluşan kelime? Sekiz harfden oluşan o kelime? Herşeyi barındıran bir kelime neydi o anne?
Yazmayı bilirim ben çocukluğumu bilemem ki anne.

Hayallerimi dile getirmeye korkarım ben,
Çünkü yaşanmamışlıkları garipser insan hâli.

Şimdi çocuk olmak vardı anne,
Bu bedenle sığamam ki kucağına,
Saramazsın ki beni eskisi gibi..
Ağlıyorum anne siler misin gözyaşlarımı usulca?
Okşar mısın saçlarımı?
Huzur veren bir gülücük bahşeder misin bana?

Bir kelime vardı ya neydi o?
Hatırlayamadın mı onu?
Mutluluk neydi anne?
Geçmişten kurtulmak mı? Hayallere kavuşmak mı?
Yoksa ben gibi yağmur olup toprağa karışmak mı?
Bilirsin anne,
Yağmur olmak için göğe uçmak gerekirdi,
Sen bana uçmayı öğretmedin ki...
Şimdi,
Mutluluk yanı başımda,
Ama hiçlik iliklerimde anne.
Ben hiçliğin takendisiyim.
Ne vazgeçenlerdenim,
Ne de mutluluk isteyenlerden.

Dedim ya hiçlik benim.
Şimdi benim yüreğim sende anne,
Kapa avucunu hapset yüreğimi ellerine,
Sakın bırakma o benim mutluluğum anne,
Çünkü benden bir tek o kaldı geriye..."