UMUDUN KIYISI

"Hiç Gittin Mi Sen?"

"Aslında zor geliyor 'gitmek' insana.
Mesela; daha bir 'merhaba' demediğin bir insana 'hoşçakal' diyebiliyoruz.
Sen bana 'mavi' ile gelmiştin. Gökyüzü gibi,
Sonu belli olmayan okyanus gibi. Öyle uçsuz bucaksız gelmiştin gönlüme,
İzin dahi almadan hapsetmiştin mavilerini gözlerime.

Ben birşeyleri kelimelere dökmeden anlardın beni,  Gözlerime bakman yeterdi.
Ama sen,
Ne dile getirilen kelimelerle ne bir anlık göz göze gelmeyle anlatamazdın derdini.
Susardım,
Susardın,
Susardık..
Sessizlik bir feryat gibi yerleşirdi yüreğimize,
Sadece susmalarımızla anlardık birbirimizi..

Her insan 'bir veda'yı hakeder. Veda etmeyi sevmeyen bir insan bile.

Mavi ile gelmiştin bana ve mavi ile olmuştu gidişin,
Ne ben sana bir 'hoşçakal' diyebildim ne sen bana.
İkimizde sevmezdik zaten vedaları,
Ama insan garipsiyor işte,
Sanki bir 'hoşçakal' demeden de gidilmezmiş gibi..

Peki hiç gittin mi sen? Gidebildiler mi senden? Sahi sen gidebildin mi benden?

İnsan 'gittiğini' sanarken, 'gidemiyor' aslında.
Bir parçası kalıyor yüreğinde, 
Ya da 'giderken' sana bıraktığı aklında.

Herşey de kalıyor bir parça,
Ya 'anı' olarak ya da seni anlatan bu satırlarda.

Gitmek koyuyor aslında,
Hele ki 'yalnızlıkla' sınanmış insanlara.
Seni bilemem ama ben istesemde 'gidemem' senden,
Bir parçam mutlaka kalır sende, Ya da bende.

En çok da kokun kalır yastığımda, Yada saç tutamların parmaklarımın arasında.
Belki de bir papatya hatırlatır seni bana,
ya da 'mavi' olan herşey.
Demem o ki istesemde unutamam seni,
Denize ve gökyüzüne aslında 'mavi' olan herşeye aşık bir insanım ben.
Kafamı kaldırsam sen,
Karşıma baksam sen,
Unutmak ne mümkün ki 'mavi olan senleri?'
dedim ya sen gitsende kalırsın bende,
Hem gitmek isteyen,
Neden 'aşık olur ki gideceğini bildiği halde o mavilere?'
Ya da onu 'unutmak' istese,
Her gece tek tek kazır mı o mavileri tüm benliğine?
Belki de en çok yalnız olmamak için istemişti o mavileri kendine.

Kimsesiz hissetmemek ve yalnız kalmaktan korktuğu için istemişti o mavileri gönlüne?
Sonunu düşünmeden..bilinçsizce sahiplenmek ister gibi ya da sonunda öleceğini bile bile istemişti o mavileri küçücük yüreğine?
Yaşamak sevmekten ziyade sevilebilmek içindi belkide..."