Miss Bipolar // JenLisa ff [ON-GOING]

Episode 30

Lisa's POV
"ANO NAEUN MASAYA KA NA?! MASAYA KA NA BA NA WALA NA KAMI?! PAGKATAPOS ANO?! SABIHIN MO NA KASI BAKA KULANG PA YUNG GINAWA KO!" Sigaw ko sa kanya na nasa harap ko.

Nakakag*go naman kasi tong ginawa ko. Ayokong saktan si Jennie pero pati sarili ko sinaktan ko na rin.

"Dapat lang." sabi niya at umalis.

Tumayo lang ako dun at napaisip.

Bakit ako pa? Bakit si Jennie pa?

Naglakad lang ako sa kawalan hanggang sa maka-receive ako ng text galing kay Joohyun unnie.

From: Joohyun Unnie 💕
Pumunta ka dito sa Seoul National Hospital. May nangyaring masama.

Hindi ko na alam ang gagawin ko kaya bigla nalang ako napatakbo.

"Unnie—" hindi ko na naituloy ang sasabihin ko dahil bigla akong nakatanggap ng isang malakas na suntok galing kay Seulgi unnie.

"SEULGI! LISA!" Narinig kong sigaw nila sa likod.

Agad akong napaupo sa sahig dahil nga malakas si Unnie kaya napatumba niya ako.

"AKALA KO BA HIHIWALAYAN MO LANG SI JENNIE?! BAKIT NAHANTONG SA GANITO ANG LAHAT MANOBAN?! SABIHIN MO SA AKIN!" Sigaw niya.

Wala na. Pati sila nagalit sa akin. Siguro nangyari talaga to para sa akin. Para ipamukha ni Lord na pagsisisihan ko talaga ang gagawin ko.

"Mga unnie, tumigil na nga kayo! Sa tingin niyo ba nakakatulong kayo!?" Napatigil kami sa sigaw ni Sooyoung kaya nanahimik kami at umupo sa tamang upuan.

"Anong nangyayari dito?" Narinig naming tanong ng isang doktor sa harap namin.

"Wala po." Kalmang sabi ni Joohyun unnie kaya kumalma narin kami.

"Lisa? Ano nangyari sayo?" Nagulat ako sa boses na narinig ko.

Ikaw na ba talaga yan, Bambam?

"Bambam?" Tanong ko bigla sa kaniya. At siya nga yun, siya yung lalaking nanatili sa tabi ko ng limang taon.

(AN: oh diba? Galing ko mag imbento limang taon sila magkasama 😂)

"Halika nga dito." Utos niya sabay hila sa akin.

Bambam's POV
Ano na naman bang nangyari dito sa babaitang to? Napaaway na naman ba to?

"Upo." Sabi ko at hinila siya kusa sa upuan sa gilid.

Agad akong kumuha ng rubber gloves at ang first aid kit sa taas ng shelves.

"Anong gagawin mo?" Gulat niyang tanong.

"Gagamutin ko yang sugat mo. Madisgrasya ka kasi." Seryoso kong sabi.

Siguro baliw na talaga ako para sa kanya. Halata na siguro.

"Hindi mo naman kailangang gawin to." Sabi niya at tumayo matapos kong gamutin ang gamit niya.

"Wala yun. Bestfriend kita kaya may karapatan akong mag-alala." Sabi ko at ngumiti ng kaunti.

Mahal ko si Lisa. Pero hindi na bilang magkaibigan. Higit pa dun.