MAKE it REAL <3

NICK

Chapter 23

Benj’s POV

I’m supposed to be happy pero bakit ang hirap? I was hoping that I’m just over thinking things…na mali ang iniisip ko, na baka--- bala mahal nya rin ako. But…what if she’s not? Na tama pala ko, that she’s just making things faster so she can leave me as soon as possible?

Hindi ko inisip na aabot ako sa ganito, I know how sure I am when I accepted the deal. I accepted her offer to be her husband, and she accepted the consequence to be my baby maker. I was fucking sure then na hindi mangyayari to… na hindi ko mararamdaman ang nararamdaman ko ngayon sa isang masungit at weird na babaeng katulad nya! I hate myself for being weak! And I hate her for making me fall!

PHONE RINGING….

Tiningnan ko ang screen ng cell phone ko sa gilid ng table.

MOM CALLING…

“Yes?” I answered.

“Benjamin…Hijo?”

“Mom if this is about Dad…I’m not interested.” Yun lang naman kasi ang sinasabi nya lagi tuwing tumatawag sya… na kausapin ko si Dad.

“No Hijo…this is about you and your wife.”

“What about us?”

“Sinabi sakin ni Bernice na nagpunta ka dito at pinaliwanag mo na sakanya ang lahat… but Benjamin I’m your mother and I have the right to know everything about you son. Bakit hindi ka manlang nagpakita sakin?!” may halong pagtatampo ang boses nya.

Nung umuwi kasi ako doon ay sinadya ko talagang wala sila ni Dad, they were on a business trip kaya si Bernice lang ang nasa bahay.

“I also want you to meet her Mom…but not now.”

“Really hijo? Uuwi ka ba dito?” I can feel her excitement.

“Yeah… but It doesn’t mean na---”

“I understand son… pero sana someday mapatawad mo din and Dad mo.” I heard sob. Alam kong umiiyak nanaman sya, she’s always like that kapag si Dad na ang pinag uusapan namin.

She loves my Dad very much to the point na nagawa nya ulit tanggapin ang lalaking yon sa buhay nya pagkatapos ng ginawa nito.

“Bye.” I ended the call, ayoko ng humaba pa ang usapan dahil puro iyak nanaman ni Mommy ang maririnig ko for sure, at ayoko dahil nasasaktan ako para sakanya.

Sumadal ako sa swivel chair… gusto kong magalit sa sarili ko for hurting my own Mom too. Alam kong sobrang nasaktan ko sya nung umalis ako noon, pero ginawa ko lang naman yon para makalayo sa ama ko at para mapatunayan ko sa kanyang kaya ko rin marating kung nasan sya ngayon…at kaya ko pang higitan yon!

 

 

FLASBACK:

“Dad ginawa ko naman ang lahat ng sinabi mo… don’t leave! I’m begging you… wag mong piliin ang babaeng yon!” 

Tiningnan lang nya ko, I don’t understand kung bakit nya kami iiwan pagkatapos kong gawin lahat ng sinabi nya, pagkatapos kong kalimutan ang sarili kong buhay just to be like Kuya Anton! Ang dami kong ginive-up para lang mapatunayan ko sa kanyang kaya ko rin… na pwede rin syang maging proud sakin but--.

“I’m sorry son…” yun lang at umalis na sya.

Son? Kahit Kaylan naman hindi ko naramdamang tinuring nya kong anak!