MAKE it REAL <3

GETTING TO KNOW EACH OTHER(The Peklat thing and Benj's Childhood)

Chapter 8

Tia’s POV

“Ano to?” tinuro pa ni Benj yung peklat sa hita ko, napansin nya pala at dinudot ka! Pervert!

“Tara na nga!” imbis na sagutin ko sya tumalikod na ko…peklat naman yun obviously nagtatanong pa!

“Teka! Wait for me babe!” sinundan nya ko. Mukang hindi na din sya galit sakin pero gusto kong bumawi kasi alam kong nagging sobrang mean nanaman ako kanina.

“Cable car?” he asked. Bakit ba ang hilig nyang magtanong kahit alam na nya sagot…halata naman cable car eh!

Hindi ko nanaman sya sinagot…actually tinatamad akong magsalita, hinila ko sya papasok sa humintong cable car…

“First time mo rin?” tanong ko sakanya. Muka kasing amaze na amaze sya sa mga nakikita nya at para syang batang panay ang picture ng view gamit ang phone nya.

Nilingon nya ko at naupo ng maayos…kami lang kasi sa cable car kahit na Malaki yun…nirequest ko kasi dahil nga gusto kong bumawi sakanya.

“Yes…ngayon lang kasi ako nakapunta sa gantong lugar. ” yumuko sya na para bang nahihiya, but serious. “I’ve been to a lot of places…pero nakakatawang inosente ako sa mga gantong bagay.” He smiled, a fake one.

Hindi ko alam kung bakit may naramdaman akong awa or something dahil sa sinabi nya. Ang isang Benjamin Conde may imperfection din pala? I mean bukod sa ugali nyang mayabang. Siguro malungkot ang childhood neto kaya masama ugali?

“Kung tutuusin kaya ko nan gang bumili ng kahit anong gusto ko di ba? Bakit kaya hindi pwedeng bilin yung oras???”

“Ha?”

“I hope I can bring back time…” ngayon sure na ko…malungkot nga ang past life nitong lalaking to. “kaya thank you.” Wait tama ba dinig ko?

Thank you…

Thank you…

As if naman ngayon lang may nag pasalamat sakin.

“For what?”

“For this…sa pagdala mo sakin dito, sa pagpapaalam mo sakin na masarap pala maging bata…Hindi ko kasi naranasan yon nuon, my kuya died when I was 3 kaya simula non wala na kong choice kundi punan yung nawala. Kaylangan kong mag-aral mabuti, magtrabaho sa company at maging mabuting anak of course. Dun lang umikot ang mundo ko, dahil wala na si kuya kaylangan ako ang mag take over ng lahat kaya wala na kong time para maging bata.” Tumawa sya…pero yung malungkot na tawa, yung parang may pinagsisisihan or so whatever.

“So ikaw nalang ang kasama ng parents mo?” parang nacurious ako sa buhay nya…atleast may soft side pala kasi sya di ba?

“Nope… I’m with my little sister, Bernice. And my Mom.” Bakit pakiramdam ko hirap syang sabihin yung mga about sa family nya?

“Eh how about your dad?”

“Nang-ibang bahay…” natawa ako. “Bakit?”

“Pareho kasi pala ang daddy’s natin…” ewan ko pero pakiramdam ko nagging komporteble ako biglang sabihin sakanya yon…feeling ko maiintindihan nya ko.

Tumawa din sya…pero hindi yun nakakainis, nakakagaan nga ng loob.

“Atleast may alam ka na tungkol sakin bukod sa gwapo ako…” hmp! Yabang padin.

“At mayabang.” I added nakalimutan nya kasi.

Nagtawanan nanaman kami, ang dami pa namin napag kwentuhan like yung kalokohan nila ng kapatid nyang si Bernice na sobrang close nya pala, naikwento ko nadin sakanya yung tungkol kila Mamu at sa lagi nilang pagkwekwento sakin ng love story sila at yung about sa nangyari kay Mommy… Nkakatuwa kasi may sense naman pala tong kausap, ang gaan nga nga usapan namin kanina para bang hindi kami problema do. First time ko din nagkwento sa ibang tao ng about kay Mommy at take note hindi ako naiyak,,,like I usually did.