Aşkın Kutupları (Düzenleniyor)

Bölüm 10 "Aşık Oluyorum,Hiç İyi Değil"

"Veronica....Veronica..."birilerin fısıldamaları ile gözlerimi aniden açtım.Odamı sol yanımda duran komodindeki gece lambası aydınlatıyordu.Büyük pencereme baktığımda ise hala gecenin hakim olduğu belli oluyordu.

Yanımda yatan dağınık saçlı,gözlerini sonuna kadar açmış ve bana dikkatlice bakan Christian vardı.Bir yorganın altında,daha doğrusu belimde dururken,bir eliyle destek alıp bana bakmaya devam ediyordu.

Ellerimle gözlerimi ovaladım,yüzüm ıpıslaktı...

"Ne oluyor?..."diye sorarak burnumu çektim.Barda kadehleri bitirip,binlerce metrelik yolu düşüp kalkarak gelmiş,sonunda ise yatağa kadar gidememiş öylece yerde uyuya kalmış bir halim vardı.Şişmiş gözlerimle Christian'a baktığımda yatakta oturur pozisyona geçip yatağın yanı başında duran küçük komodinin üzerindeki suyu "İç,ama hepsini değil..." diye fısıldarken elime verdi.

Bardağı iki elimle kavrayıp Christian'ın dediğini yaptım.Suyu yavaşça yudumlarken,kurumuş boğazımdaki suyun yolculuğunu adeta hissediyordum."Daha gürültülü ağlamaya başladın.Bence sakinleştirici etkisini yitirmiş.Yenisini vermek için uyandırdım."dedi Christian komodinden bir tablet alıp bana uzatarak.Bardağın dibinde bıraktığım suyu kullanarak hapı yuttum.Christian yavaşça elimden boş bardağı alınca,Christian'ın ayaklarındaki yorganın üzerinde açık kitabı farkettim.

Akan burnumu hafifçe içime çekerek"Bu ne?"diye sordum.Christian bardağı komodine koyduktan sonra yavaşça bana doğru döndü ve ensesini kaşıyarak "Önemli bir şey değil,yatman gerek.Yarın çok uzun bir gün bekliyor bizi."dedi.Herhalde annemle ilgili işleri kastediyordu.Yavaşça kafamı salladım ve yastığımı düzelterek yatakta doğruldum.

Gözlerimi yavaşça kapatarak derin nefes aldım.Şu an ne annem vardı ne de babam...Gidecek nerem vardı ki? Babamın akrabaları babama bakmak istemedikten sonra onlarla ilişkimiz tamamen kesilmişti ki,ben böyle kalpsiz insanlarla beraber kalmak istemiyordum.Annemin akrabaları ise Meksika kökenliydi.Onlarla aramız iyiydi fakat onları uzun süredir görmüyordum.Bu da aramızdaki büyük duvarlardan biri olmalı...

Yani şu anda tek sığınacak yerim buraydı...Christian'ın evi...

Ama eminim ki bu kadar uğursuz bir aptal için burada yok olacaktı.Christian belkide şu an bana acıdığı için yanımdaydı.Çünkü,acınası bir duruma düşmüştüm.Onun önünde rezil olmaktan başka bir işim yoktu.Fakat şu an yanımdaydı...Galiba..

Gözlerimi hafifçe aralayarak Christian'ın yanımda yatıp yatmadığını kontrol ettim.Christian elinde bir kitap tutarak,gayet odaklı bir yüz ifadesiyle okuyordu.Hala uyumadığımı belli etmeyerek yan tarafıma yattım ve kitabın kapağındaki adını okudum.

"Aşk ve Gurur"

Daha sonra gözlerim yavaşça Christian'a kaymaya başlamıştı.Saçların hepsi farklı yöne doğru bakıyordu,burnunun şekli ise o kadar mükkemelliği andırıyordu ki,dudakları hafif dolgun ve rahatına bakıyormuş gibi gözüküyordu,çenesi...

Hayatımda canlı gördüğüm erkeklerin,hiçbirinde bu kadar çok mükkemelliğin aynı anda olduğunu görmedim.

Christian'ın dudakları hafifçe yukarı kıvrıldığında gülümsedim.Yüzü ne kadar da yumuşamıştı öyle? 

"Uyumadığını biliyorum."dedi Christian gözlerini kitaptan ayırmayarak."Buna mı güldün?"diye sordum yavaşça.Christian bana doğru dönerek "Gülmedim,gülümsedim."dedi yavaş bir şekilde.Derin nefes vererek gözlerimi devirdim."Sen kitap okur muydun?"diyerek gıcıklığına gıcıklıkla cevap verdim.Christian terbiyeli bir kahkaha atarak "Tabii ki,eminim ki senden daha fazla kitap okumuşumdur."diyerek kitabına döndü.

"Tamam o zaman,bunu düzeltelim."diyerek yastığımı ona doğru kaydırarak yanaştım.Christian yanaştığımı görünce üstümüzdeki yorganı düzeltti ve kitabı ortaya koyarak yine sessizce kitabı okumaya devam etti.E tabii ki artık ben de...

Odamızı,pardon odamı,anlatılmayacak derecede huzur kaplıyordu.Odayı aydınlatan iki gece lambası,odayı loş yaparak gayet sakin ve sıcak bir atmosfer katarken evin sessizliği ise mükemmeldi.Christian sayıfa çevirmek için beni bekliyordu.Kafamı sallayarak okuduğumu bitirdiğimi gösterince Christian sayıfayı çevirdi.

Yeni sayıfayı dikkatlice okumaya koyuldum.

Jane ile Elizabeth baş başa kaldıklarında, önce Bay Bingley'yi övmekte ölçülüdavranan Jane, kız kardeşine genç adamı ne kadar çok beğendiğini açıkçaanlatmaya başladı. 

"Genç bir adamda aranan her şey onda var," dedi, "Akıllı, iyi huylu, hayatdolu; sonra ben ömrümde bu kadar kibar bir insan görmedim. Ne kadar mükemmelyetişmiş, ne kadar rahat!" 

Christian konuştu "Aynı benim gibi."Gülerek hafifçe omzuna vurdum"Kendini beğenmiş"dedim tiksinerek.Christian bana bakarak kafasını eğdi ve "Sence de öyle değil mi?"diye sordu.Christian benden cevap beklerken,ben de içimde bu cevabı aramaya başlamıştım.Gerçekten de öyle değil miydi?

"Değil."diye kestirip attınca bunu nasıl açıklayacağımı bile bilemiyordum.Christian kitabı komodine koyduktan sonra "Yani ben,salak,kötü huylu,depresif,kaba,kötü yetişmiş ve rahatsız mıyım?"diye sordu tek kaşını kaldırarak.Aslında tüm bu söyledikleri beni andırıyormuş gibi hissediyordum."Aslında beni tarif ettin gibime geliyor."dedim karşıma uzanmaya çalışan ve tam benim gibi yan tarafına yatmış Christian'a bakarak.

"Uğursuz,patavatsız..."diye devam ettim derin nefes vererek.Christian gözlerime dikkatlice bakarak "Yanılıyorsun..."dedi sessizce ve eliyle saçlarımı kulağımın arkasına sabitledi."Ama babam,sonra annem,sen..."diyerek cümlemi yarıda bıraktım.Christian gözlerini devirerek "Hadi ama!Baban ile senin alakan yok."derken sözünü kestim "Ama bakamadım." "Sen yeterince baktın!"diye cevap verdi Christian.

Söylediği şeyleri kavramaya çalışarak gözlerimi bir yere sabitledim.Christian eliyle çenemi kavradıktan sonra "Annenle de aynı şekilde."dedi ve devam etti "Sen ona yardım etmeye çalıştın."

"Bağırdım..."boğazım düğümlenmişti ve gözlerim yine doluyordu sanırım."Olabilir,beni de üzdüğünü düşünüyorsan hiç düşünme.Ben tabii ki en başta buna sinirlendim ama şimdi düşündüm ve ben de senin yerinde olsaydım öyle yapardım."dedi sakince.

"Mutluluk-dış faktörlerin şanslı eşleşmesi değildir.Bu sadece senin aklındaki haldir."diyerek parmağıyla anlımı işaret etti ve gülümsedi.Anlımda duran parmağını ellerimin arasına alarak "Bugün çok resmi ve felsefi bir haliniz var Bay Christian."diyerek gülümsedim.Christian hafifçe kahkaha atarak "Stres beni mahvetti Bayan Veronica.Okuyarak sakinleşmeye çalışıyordum siz uyurken."diyerek gözleriyle gözlerimin içine bakıyordu.

Hüzün ve tüm olanlardan dolayı siyah beyaz olan kalbim yeniden renkleniyordu sanki.Ellerimin arasında Christian'ın sıcacık eli varken kendimi daha rahat hissediyordum."Size aşık oluyorum,ve bu hiç iyi değil Bay Christian."diye fısıldadım Christian'a bakarak."Sizi ne kadar iyi anladığımı tahmin bile edemezsiniz."diye gülümsedi Christian ve bana kollarını dolayarak göğsüne doğru bastırdı.

Bu mudur huzur?....