Aşkın Kutupları (Düzenleniyor)

Bölüm 13 "Düzenlenmedi"

İşte yeni bölüm arkadaşlar! Veronistian taraftarı olanlar sevineceklerdir :D Fakat Bradonica lılar üzülür.Neyse iyi okumalar ayrıca hangisini daha çok desteklediğinizi yorum yapın.Ona göre hikaye devam edecektir. #Veronistian mı #Bradonica mı?

Vapur iskeleye yaklaşınca Veronica'nın düşmemesi için nazikçe elini tutarak onunla birlikte indim.

Karanlık iskelede bir tek lamba bile yanmıyordu.

Gök yüzünde yanan dolunay her yeri aydınlatırken,okyanustan gelen sakinleştirici dalga sesleriyle otelin yolunu tutarak sessizce yürüyorduk.

Tahtadan yapılmış iskeleden sonra plaja basmıştık ki,Veronica birden yere düşmüştü.

Kalbim endişeden hızlıca atarken ne olduğunu anlamaya çalışıyordum.

Hızlıca yere çöktüm "İyi misin??" diye sordum tedirgince.

Veronica hafifçe yüzünüm buruşturup acıdan inledi.Ayak bileğini tutarak "Biraz.."dedi.

Elimi yavaşça pürüzsüz ayağına koydum "Hastaneye gidelim istersen?"diye sordum.

Veronica hafifçe gülümsedi ve "Gerek yok,sadece kumda ayağım batınca hafif burkulmuş olabilir.Gerek yok."diye tekrarladı yeniden.

Aldığım cevap sonrasında büyülendiğimi hissediyordum.

Bu kadar rahat davranması beni baştan çıkarıyordu.

Okyanustan gelen dalga sesi sessizliğimizi bozarken Veronica'nın altına kollarımı götürdüm ve onu kaldırdım.

Doğrulunca kucağımda olan Veronica'ya baktım.

Bakışlarıma cevap veren Veronica gözlerimin içine bakıyordu.

Parlak siyah saçları gözüne düşünce yüzüne üfledim.

Veronica gözlerini kırpmadan gözlerimin içine dikkatlice bakıyordu.Dudakları hafif aralanmıştı.

Bu kadar çekici olmak zorunda mıydı?

İçimden gelen devasa öpme isteğini bastırmaya çalışıyordum.

Zamanı değildi...

Bakışlarımı gözlerinden ayırıp önüme baktım ve yürümeye başladım ki,Veronica dudaklarını dudaklarıma bastırmıştı.

Vücudumda elektrik dalgası gezinirken gözlerimi kapatarak durdum.

Elleri her iki yanağımda duruyordu.Sırtında duran kollarımla onu iyi tutmaya başladım.

Dudaklarımız ritim tutarak hareket ederken derin nefesler veriyordum.

Bu rüya olmalıydı.

Bu Veronica değildi.Olamazdı.

Şu an baygın bir şekilde bir yerde yatarak hayal görüyorum,eminim.

Dudakları geri çekilince hala gözlerim kapalı duruyordum.

Birkaç saniye sonra gözlerimi açınca Veronica bana bakıyordu.

Açıklama beklediğim yüzümde belliydi.

Veronica kafasını her iki yana salladı "Seni Seviyorum." Dedi sessizce.

O iki kelime kulaklarımı okşarken içim mutlulukla doldu.

Bu hayalse de çok muhteşem hissettiriyordu.Hiç bitmesin.Lütfen.

Yavaşça gülümsedim ve cevap bekleyen Veronica'ya baktım.