Aşkın Kutupları (Düzenleniyor)

Bölüm 12 "Düzenlenmedi"

Sadece bir söz.

Maldivler...

Burası gerçekten içimi rahatlatıyordu.Artık kafamı kaybetmiş durumdaydım.

Hayalleri gerçekleşmiş masum bir kız gibi hissediyordum kendimi.

Esen ılık meltem yüzüme vururken yanımızdan geçen vapurlara baktım.Etraf karanlıktı ama vapurların ışıkları çok hoş duruyordu.

Şu an tam olarak Christian'la okyanusun yanındaki bir kafede oturuyorduk.

Kafamı geri Christian'a döndürdüğümde biraz tedirgin gözüküyordu ama şu an bunu umursayacak kadar zamanım yoktu.Restoranı gözlerimle süzmeye başladım.

Sessizce birbiriyle konuşan insanlar,etrafta dolaşan garsonlar,ciğerlerimi dolduran yemek kokuları...

Bura kesinlikle mükemmeldi...

"Veronica."üzerine dikkatimi toplamak isteyen Christian konuştu.

"Efendim."dedim ona dönerek.

Christian beceriksizce gülümsedi ve devam etti.

"Senle çoktandır bir şey konuşacaktım..."gözlerimin içine bakmaya devam ediyordu.

Kafamla yavaşça onayladım "Tamam bekliyorum.."diye söylendim.

Christian bir şey söylemeye çalışırken uzaktan gelen bir garson bize yaklaştı.

"Ben aslında-"Christian'ın lafı garson üstüme salatayı dökünce kesildi.

"Pardon-ben-ahh pardon-ben gerçekten..."garson bir şeyler gevelerken elbiseme dökülen salatayı temizledim "Sorun değil...Gerçekten..."diyordum temizlerken.

Artık bizi izlemekten yorulmuş Christian ayağa kalkmıştı.Garsona ne dediğini duyamamıştım fakat garson gidince Christian "Temizleme bekle biraz"dedi.

Ne dediğini anlamaya çalışırken koşarak yanımıza gelen adama baktım.

Hala kucağımda salata kırıntıları dururken adam konuştu "Efendim-ah tanrım..."olayı anlayan adam ağzını kapattı.

Christian sinirlenmeye başlarken adamın buranın patronu olduğunu anladım.

"Biz buraya salata banyosu için gelmiyoruz mösyö."diye kükredi Christian.

Patron kafasını eğmiş Christian'ı dinlerken Christian ona iyice yaklaştı ve "Sen benim kim olduğumu biliyor musun?Ha?"diye tısladı.

Çok az duyduğum lafların arasından derin düşüncelere daldım.

Ben hala Christian'ın kim olduğunu bilmiyordum...

Tek kaşımı kaldırıp olayları anlamaya çalışıyordum.

Patron büyük özürler diledikten sonra yanımızdan ayrılınca Christian yine yanıma oturdu.

"Gerçekten üzgünüm.Bu restoran çok kaliteliydi ne oldu bilmiyorum...Gidelim istersen?"diye sordu Christian.

"Hayır.Sorun değil..."dedim yavaşça.

Hala kafam karışıktı açıkçası.

Christian'ın bana son günlerde o kadar iyi davranması merakımı artırıyordu.

Masamızda sessizlik hakim olurken yine kafamı geçen vapurlara çevirdim.
Onlar beni nedense kendine çekiyordu...

Nerden çıkmış bu vapur merakı?Kendim bile bilmiyordum.

Chistian boğazını temizleyince ona döndüm.

Ona döndüğümü gören Christian güldü "Hastayım."dedi.