Love boat

16

'Rustig blijven, zoek zo snel mogelijk een reddingsboot,' de jongen op het dek probeerde alles rustig in goede banen te leiden. Erg veel zin had het niet. De boot stond nu zichtbaar scheef, en dat betekende dat zich al aardig wat water naar binnen had gedrongen. Het dek werd voller en voller, niemand wist meer waar hij moest zijn.

Ook Pip was niet meer rustig te krijgen. Laura had nu maar de taak van de wijste op zich genomen. Aangezien Pip als een gek aan het gillen was.

'Ik ga niet op zo'n boot voordat ik Frenkie gevonden heb!' gilde ze. Boos sloeg ze de arm van Laura weg.

'Luister nou eens,' Laura draaide Pip een kwartslag en beviel haar om in haar ogen te kijken.

'Frenkie kan allang van boord zijn en in een boot zitten. Als jij hier eeuwig als doornroosje gaat zitten wachten is hij straks degene die veilig aan kant zit, en jij degene die het niet overleeft.'

'Maar wat als hij hier wel is!' schreeuwde Pip woedend, tranen rolden over haar wangen. Ze was volledig haar rust van net verloren. Nu het bleek dat het serieuzer was dan ze dacht was ze de controle kwijt, en ook nog eens haar vriendje.

'Dan zoekt hij ook zelf een reddingsboot,' vertelde Laura haar rustig. 'Die jongens zijn verstandig genoeg.'

'Girls, that way please,' begeleidde een man in een oranje hesje de meiden naar een bootje toe.

'Ik wil niet Lau,' Pips lip trilde van angst.

'Ik ook niet Pip,' Laura pakte de hand van haar vriendin stevig vast. 'Maar het is ook niet veilig om hier te blijven.'

Pip probeerde zelfverzekerd te knikken. Ze werden met z'n tweeën een bootje in geloodst.

'Frenkie..' wist ze nog uit te brengen voordat ze de golven om zich heen zag verschijnen. Zo onder het schip was het nog beter te zien hoe het er aan toe was.

'Het komt goed,' knuffelde Laura haar.

'Dit is niet veel beter dan een vliegtuig hè Lau,' besefte Pip zich vervolgens grinnikend. Laura staarde levenloos voor zich uit.

'Lau?!'

'Ja?' Laura keek op van het blauwe water voor haar. Het reddingsbootje leek inmiddels richting de kust te gaan. Achter zich zagen ze mensen in alle stress over het dek krioelen.

'Frenkie, Matthijs en Donny vinden een bootje hè?' probeerde Pip zichzelf wijs te maken. Laura knikte afwezig.

'Wat zullen onze ouders wel niet denken op dit moment?' vroeg Laura zich na een tijdje stilte af. Op het bootje was alleen het gehuil van wat peuters te horen, en de golven, verder keek iedereen doodstil voor zich uit.

Opeens had Pip door dat er helemaal geen mannen op deze boot zaten, verschrikt draaide ze zich naar Laura. Die had al gelijk door waar ze naar keek.

'Er zijn vast speciale boten waar de mannen op zitten,' verzon ze snel. Pip leek weer wat gerustgesteld.

'We moeten onze ouders bellen,' zei ze na een tijdje.

'Als we aan de kant zijn,' besliste Laura. 'Ik wil naast het schip niet ook nog m'n telefoon in zee zien verdwijnen.'

'M'n laptop,' kreunde Pip dramatisch. Ze leek haar vriendje weer even te vergeten zijn.

'Laten we nou eerst maar eens zorgen dat we zelf veilig zijn.'

Pips lip begon weer te trillen toen ze Frenkies gezicht in gedachten voor zich zag. Een nieuwe traan rolde over haar inmiddels rode wangen door de kou. De steeds woester wordende golven gaven haar ook niet echt veel hoop.

Een kwartier lang zaten de meiden tegen elkaar aangeklemd in het bootje te wachten tot ze aan wal waren. Laura denkend aan waarom al haar vakanties zo verschrikkelijk moesten eindigen, en Pip kon alleen maar aan dat ene ding denken. Waren de jongens veilig?

'Ze waren natuurlijk ook nog eens dronken,' vloekte ze hard op.

'Die zijn in 1 klap nuchter geworden,' beloofde Laura haar. Ze zagen het strand ondertussen in het zicht komen. Pip was onder de indruk over hoe rustig haar vriendin leek te blijven. En dat terwijl ze net haar grootste angst ooit zelf had meegemaakt. Zinken met een boot was volgens Laura het grootste drama na neerstorten met een vliegtuig.

'Houdt je goed vast,' waarschuwde de kapitein alle mensen aan boord alvast. 'We gaan straks op het strand klappen.'

5 seconden later maakte de boot enorme vaart. Pip had moeite met haar ogen open te houden. Ze voelde zichzelf draaiierig worden. De hoge golven hielpen ook niet bepaald mee. Opeens schoten ze het strand op. Vlak voordat ze het zand raakten klapte het kleine reddingsbootje om. Voor Pips ogen werd het zwart.