Love boat

23

'Shit!' vloekte Matthijs hard door de bus. Hij sprak Pips gedachten hardop uit. 'Kan het nog erger?'

'Ja,' zuchtte Frenkie, toen ze nog geen seconde later een flits door de helder zwarte hemel zagen schieten.

'Heerlijk, een boswandeling maken in dit weer,' probeerde Donny te grappen. Frenkie vertelde hem meteen dat het daarvoor nu niet het moment was.

'Matthijs, maak jij Laura wakker?' vroeg Pip aan de jongen. Haar vriendin lag nog steeds aan de andere kant van de bank tegen het raam aan te slapen.

Terwijl Matthijs de situatie aan Laura uit legde kriebelde Frenkie Pip in haar haren.

'We moeten ons maar niet te druk maken,' fluisterde hij zachtjes. Pip knikte. Ze had zelf ook al besloten om het allemaal maar over haar heen te laten komen. De vakantie was nu toch al twee keer letterlijk in het water gevallen.

Ondertussen waren al wat mensen opgestaan om de bus uit te gaan. Pip had moeite om haar veilige warme plekje in de bus achter te laten. Ze lag net zo lekker warm tegen Frenkie aan.

'Kom,' spoorde Frenkie haar aan om op te staan. Hij tikte haar zachtjes op haar rug. 'We blijven bij elkaar.'

'Ja, handen vast!' zei Matthijs meteen tegen de andere 4 toen hij Laura erbij had gehaald. In een slinger stapten ze voorzichtig achter de andere mensen aan de bus uit.

Meteen toen ze buiten stonden voelde Pip een koude windvlaag langs hen heen gaan. Een rilling ging over haar rug. Uit de zwarte hemel kwamen druppels regen vallen.

Ze verstopte zich in de warme capuchontrui die ze nu al 4 dagen achter elkaar aan had. Maar beter iets dan niets.

'Die kant op,' nam Matthijs de leiding. Naast de weg kronkelde een wandelpad het bos in.

'Is het raar als ik het idee heb dat ik in een nachtmerrie zit?' vroeg Laura zich af. 'Knijp me eens in m'n arm.'

'Dat heeft geen zin,' zei Matthijs nors. 'We kunnen maar beter doorlopen, dan zijn we morgen misschien niet allemaal doodziek van de kou.'

'We zoeken een camping toch?' vroeg Pip zachtjes aan Frenkie.

'Volgens mij kunnen we dan nog lang lopen,' antwoordde die.

Ondertussen voelde Pip al wat minder druppels door het dek van bomen boven haar. Onder haar voeten knarsten takjes. Maar verder kon ze niet erg goed inschatten waar ze liepen. Het bos was, zoals elk bos midden in de nacht, pikdonker.

'Dit lijkt wel een beetje op een mislukt schoolreisje!' zei Donny. Hij liep nu voorop om de weg te verkennen. Achter hen liep nog een groep mensen uit de bus. De mensen die voor hen liepen waren ze inmiddels kwijt.

'Wij hadden nooit schoolreisjes,' hoorde Pip Matthijs reageren.

'Wij wel, maar het is nooit mislukt,' zei Laura droog.

'Maar blijkbaar heb jij dit al eerder meegemaakt Don?' vroeg Matthijs sarcastisch. 'Dan volgen we jou namelijk.'

'Dat doen jullie toch al,' grinnikte Donny. Hij had inmiddels een tak in zijn handen om onverwachte boomstronken op het pad op te sporen. Laura liep naast hem.

Na een tijdje door de regen stappen hoorden ze opeens een harde schreeuw van voren komen.

'AU!!' riep Laura hard. Kermend viel ze op de grond. Donny knielde meteen om haar te helpen.

'M'n enkel,' meteen toen ze zat greep Laura naar haar voet.

'Doet dit pijn?' vroeg Donny. Hij draaide haar voet wat in het rond. Laura trok een pijnlijk gezicht.

'Ja dus,' concludeerde Donny. 'Probeer je voet zelf eens te bewegen.'

'Waarschijnlijk verstuikt, Don,' zei Frenkie.

'Dat ook nog,' zuchtte Matthijs.

'Nou zeg, daar kan ze ook niets aan doen,' reageerde Donny bot op zijn vriend.

'Ik ga haar niet tillen,' meldde Matthijs.

Frenkie rolde met zijn ogen door de reactie van z'n vriend.

'Ik til je wel,' bood hij aan, Frenkie ging naast Donny staan die Laura ondertussen overeind probeerde te krijgen.

'Nee joh, dat doe ik wel,' sloeg Donny het aanbod van Frenkie af. 'Als jullie dan voorop willen lopen.'

Frenkie knikte instemmend.

'Wissel hem straks even af,' fluisterde Pip in Frenkies oor toen hij weer naast haar stond.

'Donny is een volhouder,' grinnikte Frenkie zo zachtjes dat alleen Pip het kon horen.

Ondertussen liepen ze weer verder. Met een iets minder hoog tempo dan net.

'Een bordje!' riep Pip enthousiast toen haar zaklamp na een tijdje langs een houten paaltje scheen.

'Camping de Eikenhorst,' las Frenkie hardop voor.

'Nou, laten we dan maar naar rechts gaan,' stelde Donny voor, die Laura nog steeds stevig vast had. Het leek alsof hij nog steeds geen moeite had met de extra kilo's die hij meedroeg op zijn rug.

'Dat is wel een iets dichter bos dan waar we net liepen,' gruwelde Pip terwijl ze met haar zaklamp het pad in scheen.

'Is dat echt wel de goede kant?' vroeg Laura.

'Dat bordje staat er niet voor niets heen,' zei Matthijs.

Donny haalde zijn schouders op, voor zover dat kon, en sloeg rechts het pad in. Toen hij een paar meter verder was zag hij dat niemand hem nog gevolgd was.

'Nou, waar wachten jullie op?' vroeg hij aan de rest.

'Niks,' Frenkie trok Pip en Matthijs mee het pad in. Pip had er nog steeds geen geweldig gevoel bij, maar als er een bordje stond moest het wel goed zijn. Alhoewel, als zij een speurtocht deed verdraaide ze ook wel eens de pijlen....

'Nou, camping de eikenhorst is toch wat verder dan ik verwacht had,' zei Matthijs toen ze het na een kwartier nog niet gevonden hadden.

'Ik snap ook niet hoe je een camping kan oprichten in zo'n dik dennenbos,' zei Frenkie. Het was inderdaad geen fijn bos, als er een andere optie zou zijn was Pip hier ook zeker niet voor de lol doorheen gelopen.

'Kan iemand even naar de locatie op z'n telefoon kijken?' vroeg Matthijs nu toch een beetje onzeker.

'Niet die van Donny, die weet alleen de weg in Nederland,' grinnikte Frenkie terwijl hij zijn mobiel uit zijn zak gristte. Nadat hij wat had ingetikt en een paar tellen wachtte hield hij hem wanhopig omhoog.

'Zoals al te verwachten was, geen bereik.. dus geen locatie.'

De moed begon ondertussen bij iedereen in zijn schoenen te zakken.

'We moeten door, teruglopen heeft nu al helemaal geen zin,' sprak Donny de rest moed in.

Op dat moment hoorden ze een raar geluid uit het struikgewas komen. Bang keken ze elkaar aan. Pip dook in Frenkies armen.

'Dat was vast een omgevallen boom,' zei Matthijs dapper terwijl hij aanstalten maakte om weg te lopen. Maar de rest volgde hem niet. Met grote ogen keken ze naar wat er tussen de bomen voor hen te zien was.