Love boat

20

'Hey Don,' fluisterde Pip zachtjes toen ze zijn kamer in kwamen gelopen. Ze zag hoe hij langzaam zijn ogen opende. Meteen toen hij hen zag begonnen zijn ogen te twinkelen.

'Jullie zijn er!' zei hij schor. Daar achteraan kwam een enorme hoestbui.

'Het was een beetje koud op die reddingsboot,' verklaarde hij de onderbreking.

'Ik ben blij je te zien,' glimlachte Pip toen ze naast het bed stond. Ze gaf hem een knuffel, voor zover dat kon in zo'n ziekenhuisbed. Na haar was Laura aan de beurt, die gaf hem naast een knuffel ook nog een zoen op zijn wang, waarna Pip Frenkie met een veelbetekenende blik aan keek.

'Hoe gaat het met jullie?' wilde Donny weten.

'Laten we eerst even vragen hoe het met jou gaat,' begon Laura. 'Jij ligt hier tenslotte in het ziekenhuis.'

'Agh, zo erg is het allemaal niet,' Donny haalde onverschillig zijn schouders op. 'Ik heb wel eens een hardere klap tegen m'n hoofd gehad.'

'Die stem van je klinkt niet zo best hoor vriend,' vertelde Matthijs hem. 'Moet je niet iets van keelsnoepjes hebben?'

'Keelsnoepjes?' Frenkie schoot in de lach. 'Dat is echt gay.'

'Die van m'n oma werkten altijd,' nu haalde Matthijs zijn schouders op. Donny moest ook lachen.

'Maar wat hebben jullie in de tussentijd allemaal gedaan?' wilde Donny nu weten.

'Een beetje gehuild,' bekende Pip met een voorzichtig lachje.

'En drama geschopt in het ziekenhuis,' maakte Laura haar verhaal af.

'Was het zo erg?' lachte Matthijs.

'Ik zou Pip niet snel meer bij Frenkie weghalen voor langer dan 1 nachtje,' gaf Laura als tip.

'Vind je het gek, ik dacht verdomme dat ze dood waren,' ging Pip er boos tegenin. Laura moest haar mond houden, dat zij en Donny nou zo om elkaar aan het heen draaien waren. Zij hield gewoon van Frenkie en dat mocht iedereen best weten.

'Ik snap het wel,' probeerde Donny haar te sussen. 'Ik maakte me ook zorgen om jullie.'

'Best raar, we kennen elkaar pas 2 weken ofzo,' bedacht Matthijs hard op. Ze hadden er ondertussen allemaal een stoel bij gepakt zodat ze om Donny's bed heen konden zitten.

'Het voelt als veel langer,' knikte Donny bedenkelijk. Het was even stil. Iedereen was duidelijk aan het nadenken over de situatie waar ze zo plotseling in terecht waren gekomen.

'Wanneer mag je naar huis?' vroeg Pip na een tijdje aan Donny. Die reageerde meteen.

'Nou, het is niet echt de vraag wanneer ik naar huis mag, maar meer hoe.'

Iedereen knikte.

'Ik pak liever geen vliegtuig..' zei Laura na een tijdje zachtjes.

'Dat snappen we,' knikte Frenkie meelevend.

'Er zijn vast nog meerdere opties om in Nederland te komen,' Matthijs pakte zijn telefoon erbij en begon het internet af te zoeken. 'Hier, bijvoorbeeld een boot.'

'Gast, je maakt een grapje hoop ik?' vroeg Frenkie hem verbaasd. Matthijs schudde in eerste instantie zijn hoofd.

'Ik stap voorlopig even niet meer op zo'n boot als je het niet heel erg vindt,' maakte Frenkie zijn verhaal af.

'Ooh ja, grapje,' zei Matthijs meteen. 'Optie 2 is een bus.'

Daar leek iedereen wel mee in te stemmen.

'Hier staat een nummer,' hij stond op om richting de gang te lopen. 'Ik bel even,' seinde hij met zijn handen vlak voor hij de deur uit stapte.

'Mag je vanavond met ons mee naar de gymzaal?' vroeg Laura aan Donny.

'Ze houden me liever iets langer in het ziekenhuis dan dat ze me daar in al die drukte laten liggen,' legde Donny uit. 'Daarom kan ik ook pas weg als we naar huis gaan.'

Alle drie knikten ze als bevestiging dat ze dat wel snapten. De gymzaal was inderdaad heel druk, en veel langer dan nog een nachtje wilden zij er ook liever niet in slapen.

-

'Dus, Laura en Donny, hoor je haar er wel eens over?' vroeg Frenkie nieuwsgierig. Ze lagen ondertussen weer samen onder de slaapzak op hun luchtbed. Waarop Laura vannacht minder had geslapen dan ze gehoopt had, dat kwam waarschijnlijk door alle achtergrondgeluiden in de zaal.

'Eigenlijk niet, maar ik zie daar ook wel iets opbloeien,' grinnikte Pip. Ze hadden Laura en Matthijs weggestuurd om voor hun vieren eten te gaan halen.

'Die zoen net,' fluisterde Frenkie toen in haar oor. Hij was blijkbaar bang dat toch nog iemand het zou horen.

Pip grinnikte. 'Ja ze zijn wel aan het flirten hoor.'

Stiekem wist ze dat Laura het toch niet zag zitten om nu iets met Donny te beginnen, en als ze hem echt leuk vond had ze zich vast ook wel wat drukker gemaakt in de dagen dat ze hen kwijt waren, maar ze vond het grappig dat Frenkie die twee zo aan het koppelen was.

'Zou toch leuk zijn als het wat wordt.'

Pip knikte afwezig en legde haar hoofd op Frenkies borst. Ze was moe van de hele tijd in de gymzaal en het ziekenhuis wachten en keek er naar uit om morgen weer naar huis te gaan.

Opeens hoorde ze haar telefoon afgaan. Verbaast keek ze Frenkie aan en griste ze hem uit haar broekzak.

'Mam?' vroeg ze toen ze opnam.

'Hey lieverd, je was me wel aan het appen maar ik dacht misschien is het fijner om even te bellen.'

'Uhm, ja,' antwoordde Pip. 'Ik dacht eigenlijk dat ik hier geen bereik had, maar goed.'

'Maar het gaat dus goed met je?'

Pip ging even recht op zitten en knikte, ook al bedacht ze zichzelf snel daarna dat haar moeder dat niet kon zien.

'Ja hoor, morgen komen we naar huis.'

'Toch niet met het vliegtuig hè,' informeerde haar moeder.

'Nee, nee,we nemen de bus.'

'Hoelaat eigenlijk?' vroeg Pip daarna aan Frenkie.

'Ben je met Laura?' wilde haar moeder weten.

'Uhm, nee..' zei Pip, ze bedacht zich net dat ze haar moeder nog niets over Frenkie verteld had. 'Laura is even eten aan het halen, ik ben met Frenkie.'

'Frenkie?  Die naam heb ik nog niet eerder gehoord,' hoorde ze haar moeder zeggen.

'Nee klopt,' zei Pip snel. 'Maar je zult hem vast nog wel zien als we weer thuis zijn.'

Ze hoorde haar moeder wat mompelen aan de andere kant van de lijn.

'Ik moet gaan mam, doeeg, ik zie je snel!'

'Ooh, ja, is goed lieverd, laat even weten wanneer jullie op de bus stappen en hoe laat jullie waar zullen aankomen.'

'Doe ik,' beloofde Pip voordat ze ophing.

Blozend keek ze Frenkie aan. 'Oeps, ik had m'n moeder nog niets over jou verteld.'

'Ah joh,' lachte Frenkie toen. 'Dat komt wel als we thuis zijn.'

Gniffelend trok hij haar terug het luchtbed op en drukte hij een zoen op haar wang.