Kristel en haar fan 3

H4.

~Kristel~
Ik hoor een bekend piepje en schrik er een beetje van waardoor ik bijna mijn kop koffie omstoot, maar mijn hand ging strak langs mijn kopje heen, ik pak mijn mobiel waar het piepje vandaan kwam, en druk op de knop waardoor mijn mobiel oplicht ik zie een melding van Emily en nog een paar andere meldingen, maar ik open als eerste de melding van Emily, in het berichtje van emily staat dat ze aangekomen is op school maar dat ze wel te laat is en daardoor dus moet nablijven.. ik zucht en klik het berichtje weg, want als ik antwoord krijg ik een hele discussie met Emily, en daar heb ik nu geen zin in en geen tijd voor, mijn hoofd is er helemaal niet bij, ik zit meer na te denken over hoe ik straks ga vertellen dat ik na vandaag niet meer bij studio 100 te zien zal zijn, en daardoor dus ook niet meer de manager ben van Hanne, Klaasje en Marthe. Oh wat gaan ze de meisjes balen, aangezien we het heel goed met elkaar konden vinden, maar ik weet en ik zie dat Hanne, Klaasje en Marthe er klaar voor zijn om verder te gaan zonder mij. Ik denk wel dat Hanne, Klaasje en Marthe het de eerste paar weken zwaar gaan krijgen, want alles komt per direct bij hen terecht in plaats van bij mij. Maar ze komen er wel het is alleen even wennen voor ze, en van tevoren voordat ze K3 werden, is er wel duidelijk gezegd dat K3 heel veel werk is. En dat je 7 dagen in de week alleen maar aan het werk bent, de agenda is namelijk al bom en bom vol, gelukkig hebben ze de eerste afspraken, optredens en noem maar op al gehad onder leiding van mij en Stefan. Maar ze staan er nu gewoon alleen voor, maar goed dat terzijde. Ik wil weer door met mijn werk, maar er wordt op mijn kantoor deur geklopt. Ik sta op en loop naar de deur toe, mijn lieftallige collega staat voor de deur en zegt dat ik met pauze mag, ik bedank hem en doe dan de deur dicht, en begin lichtelijk in paniek te raken... hoe ga ik de meisjes en de studio 100 medewerkers vertellen dat ik vandaag voor het laats ben... ik loop wat te ijsberen, en bijt wat op mijn nagels, ik kom er niet uit en zeg tegen mij zelf Kristel kalm nu, denk goed na.. opeens wordt er weer op mijn deur geklopt, ik kom eraan! roep ik. En ruim vlug mijn spullen op en loop naar de deur ik doe de deur open en bied. Mijn excuses aan en loop dan redelijk vlug richting de lunchroom. En terwijl ik aan het lopen ben. Zit ik nog steeds na te denken hoe ik het ga vertellen, en niet omschrijf waardoor ik er zelf emotioneel van ga worden. En ik zeg tegen mij zelf Kristel toch, doe is kalm! Maar het helpt helemaal niet....