Kristel en haar fan 3

H13

~Emily~
Gene komt de trap af, en loopt de kamer binnen, binnen in de woonkamer roept Gene mij, Nanou en Lily bij hem, hij zegt dat Kristel zich niet lekker voelt, en wij een beetje rustig aan moeten doen, zodat Kristel kan slapen en goed kan uitzieken. Ook zegt Gene dat we op het moment even naar hem moeten luisteren. Lily is het er mee on eens en wordt een beetje erg boos. En begint te schreeuwen. Gene waarschuwt haar maar Lily vertikt het om te luisteren. En gaat boos op de bank zitten, met haar armen over elkaar heen. Nanou kijkt verbaast naar Lily maar laat haar even. En gaat haar eigen ding doen. Gene gaat ook zijn eigen ding doen. En ik, ik doe niks, en heb ook niet echt wat te doen. Thuis zitten is wel lekker maar niet voor een paar uur lang. Of weken, of maanden. Maarja ik heb geen keus en moet er maar mee akkoord gaan. Ik steek mijn handen in mijn zakken van mijn vest en loop zachtjes naar boven zodat ik Kristel niet wakker maak. Boven op mijn slaapkamer aangekomen haal ik mijn handen uit mijn vest zak, er valt iets wits papierig uit mijn zak, en ik kijk er verbaast naar en pak het op. Ik vouw het open en zie mijn naam staan en besef even dat het de brief is die Kristel in de papier bak gooide, en ik vervolgens eruit pakte. Ik ben nog steeds benieuwd wat erin staat, en loop rustig met het papiertje naar mijn bed en ga op bed zitten en lees wat erop staat:
Lieve Emily.
Wat goed dat je deze brief gevonden hebt. Nu je bijna 18 bent mag je weten hoe en wat, maar ja ik en Gene zijn je echte ouders als je het af vroeg toen ik jong was, was ik per ongeluk zwanger geraakt van jou, niemand wist het, ik hield mijn buik altijd in, of ik droeg weide oversized t-shirts om mijn buik weg te werken. Tot op een dag mijn mama erachter kwam dat ik zwanger was van jou, van mijn mama moest ik je weg laten halen, maar ik wilde het absoluut niet... ik heb vele discussies gehad met mijn mama daarover gehad, maar ik hield vol dat ik het toch niet deed, toen ik 7 maanden zwanger was van jou ben ik op mezelf gaan wonen, en dacht ik van ik ben oud genoeg om een kind op te voeden. En ja hoor na 9 maanden was het tijd om jou te krijgen, ik was heel zenuwachtig maar binnen een kleine 6 a 7 uurtjes kwam je ter wereld, een prachtig klein meisje met heel veel haar op het hoofdje en een kleine 48 CM lang! En kern gezond en je liet wel even horen dat je er was! Tranen van geluk had ik. Maar helaas liep dat in een zwart gat, mijn mama had jou ter adoptie gedaan zonder om het met mij te overleggen, nog geen paar uur oud, en toen werdt je van mij weg genomen en belande je in een adoptie gezin, lieve Emily het spijt mij zo erg! Dat je geadopteerd werdt toen je nog geen paar uur oud was... ik ben heel blij dat ik je weer gevonden heb, en dat je een prachtige volwassene Meid ben geworden en nogmaals sorry...
heel veel kusjes en knuffels.
Je biologische mama
Kristel

Ik vouw het briefje dicht en begin te huilen.. ik gaf Kristel altijd de schuld dat ik door haar in een pleeg gezin terecht ben gekomen terwijl het helemaal niet zo is... ik wil naar Kristel toe, maar Gene wilt het niet hebben. En dat weet ik heel goed. Maar toch ga ik het doen, ik loop zachtjes de gang op de zolder trap af naar Kristel en Gene hun slaapkamer, als ik aan kom voor de slaap kamer deur adem ik nog even heel zachtjes in en uit, en open dan voorzichtig de deur, ik kijk even om het hoekje en zie Kristel slapen, ik durf eigenlijk niet op haar af te lopen. Maar het moet en ik wil het gewoon. Ik doe zachtjes de deur dicht achter mij. En loop dan met moeite op Kristel af. Aangekomen bij Kristel wil ik haar wakker maken maar durf ik het niet. En denk van Oke Emily gewoon doen, niet zo piekeren.. ik haal nog even diep adem en roep dan: Kristel? Kristel? Kristel ! Hmmm geen reactie, en ik probeer het nogmaals een aantal keer zelfs met het woord mama, kristel beweegt een beetje en wordt dan wakker, Emily? Ben jij dat? En Kristel wrijft even in haar ogen. Kristel is klaar met wrijven en kijkt mij dan aan, ik sta te snikken, maar begin kort daarna te huilen. Het spijt me zo erg Kristel! Huil ik. Spijt voor wat vraagt Kristel een beetje half slaperig. Ik leg het uit over de brief en wat ik erin gelezen heb en mijn beschuldiging. Kristel pakt mijn hand vast en zegt kom hier, en ik ga naast Kristel op bed zitten, en ze knuffelt me stevig, en verteld dat het helemaal niet mijn schuld is en dat ze het niet erg vindt omdat ik het ook niet kon weten en dat ze blij is dat ik de brief zelf gevonden heb. Ik lach een beetje en deze knuffel van Kristel voelt zo vertrouwd en fijn aan. Ik heb nooit deze liefde gekend tot nu toe. Kristel glimlacht en veegt mijn tranen weg. En geeft me nog een stevige knuffel en een dikke kus op mijn voorhoofd. We zitten nog een tijdje zo, tot dat Kristel vraagt of ik zin heb in thee, ik knik lachend ja, en Kristel pakt haar telefoon en belt Gene om thee te zetten voor haar en Emily, gene hoor ik zeggen dat hij eraan komt, en Kristel hangt dan op. En zegt dan tegen mij dat ze een goed idee heeft ik kijk haar verbaast aan, en Kristel fluistert dan of het mij leuk lijkt om samen met Kristel ziek te zijn en dat Gene een soort van ons bediende moet worden omdat ik ook opeens ziek ben. Ik knik grinnikend ja, en Kristel doet er alles aan om mij ziek te laten lijken. Het is klaar en ik kijk in de spiegel. Ik moet enorm lachen. En Kristel sust even naar me dat ik stil moet zijn omdat Gene eraan komt. Ik en Kristel gaan snel liggen en ik moet doen alsof ik ziek ben, ik moet nog een beetje lachen. Kristel lacht mee, opeens komt Gene binnen hij kijkt verbaast naar mij en Kristel, en zucht dan. En zet de thee neer. Stiekem lacht hij een beetje, omdat hij weet dat ik natuurlijk nep ziek ben maar gewoon mee speelt. Gene loopt weg, ik en Kristel luisteren of Gene al beneden is, als Gene beneden is moeten we keihard lachen dat de thee bijna op het bed valt, we lachen nog even maken even foto's posten wat op Kristel haar social media, en gaan dan dicht tegen elkaar aan liggen en vallen dan in slaap. Ik heb nooit zo'n fijne warme sfeer gevoeld als nu ❤️