Kristel en haar fan 3

H8.

~Kristel~
Ik zit nog steeds tegen het muurtje aan en kan maar aan 1 ding denken, de meisjes. Ik zie dat Gert mijn kant op komt lopen, en vraagt aan mij wat er is, ik vertel dat ik het zo moeilijk vindt om het slechte nieuws tegen de meisjes te vertellen, hij begrijpt mij en vraagt of we even ergens anders kunnen praten, ik knik instemmig ja en Gert neemt mij mee naar zijn kantoor, we komen aan bij kantoor en ik neem plaats, Gert vraagt of ik nog wat te drinken wil ik knik nee, en hij pakt een kop koffie en komt tegen over mij zitten, we beginnen te praten, en ik begin met praten en zeg: ik weet gewoon niet op wat voor een manier ik het moet zeggen en hoe ik het ga zeggen zonder emotioneel te worden, aangezien ik al zo'n gevoelig persoon ben, en snel dingen toegeef zucht ik, Gert knikt en geeft mij tips hoe ik het moet doen, we hebben al een tijd gepraat met elkaar, en Gert vraagt of ik er klaar voor ben om het te gaan vertellen, ik knik instemmig en Gert schud mij de hand en wenst mij succes, ik sta op en loop dan Gert zijn kantoor uit naar de lunchzaal waar zowel de meisjes zitten als meerdere collega's zitten, en ik loop vol met zenuwen de gangen door, en kom aan bij de lunchzaal ik probeer aandacht te krijgen maar iedereen kletst maar door, en ik tik op een glas iedereen is stil en staart mij aan, ik voel dat ik begin te trillen, maar probeer het onopmerkzaam te doen, en begin te vertellen, Nou iedereen bedankt voor de aandacht, ik wil graag een mededeling doen zeg ik met trillende stem, en ik pak met trillende hand mijn papiertje met de speech uit mijn broekzak en begin te praten, lieve Hanne Klaasje en Marthe en andere collega's, het is vandaag 13 juni 2017, en ik wil graag mededelen dat ik vandaag afscheid ga nemen van jullie, en van het manager zijn van Hanne Klaasje en Marthe, de meisjes zijn zo hard gegroeid in in die jaren dat ik zeker weet dat ze het alleen aan kunnen, Hanne Klaasje en Marthe en heel studio 100 gaan verder zonder mij, ik heb zoveel hoop en liefde gedeeld met jullie en ik heb zoveel geleerd en bereikt in al die jaren K3 en het manager zijn van de meisjes dat ik bij deze het slot erop gooi en doorga met mijn eigen dromen, nogmaals heel erg bedankt! En ik ga jullie ontzettend erg missen! Liefs Kristel. En ik krijg een luid applaus van mijn oud collega's en de meisjes, en ik wordt belaadde met knuffels en cadeautjes en kaartjes en wordt er een beetje emotioneel van, maar ik veeg mijn tranen snel weg, en ga na mijn speech en de bedankjes en cadeautjes, naar mijn kantoor en pak mijn spullen, ik lever mijn studio 100 toegangs pasje in, en ik loop naar mijn auto toe en rij dan naar huis, thuis aangekomen berg ik mijn spullen op gooi mijn kleding in de was en pak even een snelle douche en ga dan mijn koffers verder inpakken voor een welverdiende korte vakantie samen met mijn gezin, nadat ik gedoucht heb en de koffer heb ingepakt, loop ik naar beneden en pak mijn tas waar mijn portemonnee in zit mijn mobiel en sleutels, en loop dan naar buiten, opeens zie ik Emily vanuit de verte aanfietsen heel paniekerig en ze kijkt veel om zich heen, ze pakt snel haar spullen en zet haar fiets neer en bots dan tegen mij op en valt naar achteren ik vraag wat er is met haar maar ze zegt dat er niks aan de hand is, en rent dan als een speer langs mij heen naar boven, ik kijk haar even na, maar bedenk dat ik voordat ik weg ga, haar even wil spreken, ik loop terug naar binnen en doe de deur achter mij dicht en loop naar boven naar Emily haar slaapkamer, boven aan gekomen voel ik aan de klink van de deur van Emily's kamer maar die zit op slot, ik klop netjes op de deur en vraag of Emily de deur open wil doen dat doet ze, maar als ik binnen stap gaat ze snel op bed liggen met de rug naar mij toe, ik zucht en loop dan naar Emily haar bed toe en ga op bed zitten ik wrijf over Emily haar rug en streel haar zachtjes door haar haren heen, en ik vraag wat er aan de hand is, ik krijg geen antwoord en vraag nogmaals wat er aan de hand is, Emily zegt dat ze niet meer naar school wilt, en ze komt overeind en draait haar gezicht naar mij toe en laat haar armen en benen zien, Emily zit helemaal onder de blauwe plekken en schaafwonden ik schrik ervan! En zeg tegen Emily dat ze voorlopig niet meer naar school gaat, ik zeg tegen haar dat ze rustig aan mag doen en dat ze zelf mag beslissen wanneer ze naar beneden komt, Emily knikt, en ik zeg dat Emily mag gaan liggen, Emily luistert naar wat ik zeg en ze gaat liggen, ik dek haar toe, geef haar een dikke knuffel en streel haar over haar rug heen en haar haren en loop dan weg, en ik laat Emily maar even alleen, en ik loop terug naar beneden.