Kristel en haar fan 3

H11.

~Emily~
Ik zit nog steeds aan tafel een beetje voor mij uit te staren tot dat ik de deur met een keiharde knal dicht hoor klappen, ik schrik ervan en kom dan los uit mijn dagdromen, ik zit rustig te luisteren wat ik nog meer hoor, ik hoor Gene een beetje in zichzelf schelden en loopt dan stampvoetend naar boven. ik hoor nog wat kabaal boven en dan is het stil, ik sta voorzichtig op van de tafel, ik pak mijn schaaltje en zet die in de keuken. ik kijk snel rond of ik ergens de achterdeur sleutel kan vinden elk kastje en laatje trek ik open, 1 laatje trek ik iets te hard open en alles valt eruit. ik schrik ervan en hou mijn vingers in mijn oren. in dit huis hoor je zoveel, en aangezien er ook nog eens laminaat op de vloer ligt is dit huis nog gehoriger, ik blijf even stil staan en trek dan mijn vingers uit mijn oren en luister of iemand wat gehoord heeft. blijkbaar heeft niemand het gehoord en ik ruim snel de vloer leeg, opeens zie ik wat glinsteren tussen de rommel door ik schuif het een beetje aan de kant en zie dan een armbandje liggen. ik pak het voorzichtig op en probeer te lezen wat erop staat het is amper te lezen, en ik stop het snel in de zakken van mijn vest. dat komt later wel, ik ruim dan de rest op. Opeens zie ik de achterdeur sleutel liggen. tuurlijk in het onderste vakje van de la of course. en ik pak de sleutel er voorzichtig uit. ik doe de la dicht, en loop dan naar de achter deur toe. ik steek de sleutel in het slot, en draai dan de deur open. de deur is open en ik doe de klink omlaag. mijn hart bonst in mijn keel. en er gaan zoveel gedachtes door mijn hoofd heen van wat staat er in die brief. het is echt vreemd. heel dit gezin doet vreemd de laatste tijd. ik loop snel naar buiten en ren naar de papier bak toe het is koud maar ik negeer de kou en wil gewoon die brief hebben. ik graai wat in de prullenbak en dan eindelijk heb ik de brief. ik hou het stevig vast en loop dan snel weer naar binnen. ik draai de deur dicht en leg snel de sleutel terug waar die vandaag kwam. en ik ren dan naar boven. ik kom boven aan en heb niet in de gaten dat Gene er staat. Waarom zo'n haast hoor ik opeens. ik schrik van Gene zijn stem. en ik hou snel de brief achter mijn rug. mijn hart bonst in mijn keel en ik snak naar adem. nou zeg dan Emily. hoor ik Gene wat meer geïrriteerd zeggen. het is niets Gene echt niet gewoon een gymnastiekje lach ik zenuwachtig. Gymnastiekje oké en dat doe je rennend door het huis heen. ehm ja! goed voor de spieren lach ik wat ongemakkelijk. Naja oké als jij daar blij van wordt zegt Gene wat kortaf. ik knik ja. en dan loopt Gene weg. Pfiew dat was net op tijd en ik kom weer bij. en kan gewoon rustig naar boven lopen met de brief in mijn hand. boven aangekomen laat ik mij neerploffen op mijn bed. ik ben ontzettend moe. maar ik wil de brief lezen. ik probeer een poging te wagen maar ik durf het niet. en ik ben gewoon moe. ik kan amper overeind blijven zitten. Naja dan maar voor morgen laten. ik berg de brief inclusief het armbandje heel goed op zodat Gene en Kristel of Nanou en Lily er nooit achter gaan komen dat ik die brief en het armbandje gevonden hebt. ik kleed mij uit en trek mijn pyjama aan en ga dan op bed liggen. ik check nog even social media en ik lees even wat en dan ga ik slapen. tot dat ik midden in de nacht wakker schrik van een keiharde knal.