Strange truelove. Larry Stylinson.✔️

25

Louis' POV

Harry gaat zitten op het bed, net naast mijn boven benen. Hij kijkt naar zijn handen en hij lijkt na te denken.

"H-Het is oké. Ik snap dat je je zo voelt. Het is gewoon. . .ik weet wel wat er gebeurd is in die maanden en het doet gewoon pijn om te zien dat jij het allemaal niet meer weet."

"Waarom doet het je zoveel pijn, Liam lijkt het ook niet zoveel te schelen?" Hij zucht zacht.

"Liam kent je niet zoals ik je ken, je was-bent heel speciaal voor me."

"Jij ook voor mij als ik dat zo zie. Maar ik weet gewoon niet waarom. Waren we beste vrienden of zo?" Harry glimlacht zwak en kijkt naar me.

"Zoiets." Zegt hij met een lieve blik. "Ga maar slapen of zo. Je mag overmorgen naar huis." Ik frons en knik.

"Oké. Slaap lekker, alvast." Hij knikt en loopt de kamer uit. Niet veel later hoor ik gevloek en gerommel en ik vraag me af wat er gebeurd.

Ik stap voorzichtig mijn bed uit en open zachtjes de deur. Ik zie hoe er een prullenbak op de grond ligt en zusters die hun handen voor hun mond houden en naar een richting kijken. Ik kijk naar waar ze naartoe kijken en zie Harry met zijn vuist tegen de muur slaan en hij blijft 'fuck' of 'fuck dit' roepen.

"Oh my-"

ik loop zo snel als ik kan naar hem toe. Ik zie Liam en Niall naar hem kijken met een spijtige blik. Ze proberen hem te stoppen maar het lukt ze niet.

Ik leg mijn hand op zijn rug en ik voel hem aanspannen, hij stopt meteen met slaan.

"Harry?" Fluister ik met grote ogen. Hij draait zich heel langzaam om, mijn hand nu op zijn buik. "What the fuck ben je aan het doen?" Hij probeert zijn zware ademhaling en zijn open gebarsten knokkels te verbergen.

"N-Niks, ik wilde net weggaan, d-doei." Hij draait zich weer om, maar ik grijp zijn shirt.

"Kom mee." Zeg ik en trek hem mee mijn kamer in.

Ik laat hem zitten op het bed, ik pak een doek en maak het nat. Ik ga naast hem zitten en pak zijn hand. Ik dep voorzichtig over zijn wonden om het bloed van zijn hand te krijgen.

"Waarom deed je dat?" Vraag ik zacht.

"S-Sorry." Fluistert hij. Wanneer ik op kijk zie ik tranen over zijn wangen en ik bedenk me dat hij er waarschijnlijk niet over wil praten.

"Het geeft niks. Als ik jou was zal ik het wel even laten nakijken. We zijn nu toch al in het ziekenhuis." Hij lacht zacht en knikt.

"Dank je."

"Geen probleem."

We kijken elkaar aan voor een paar seconde en ik merk dat zijn hoofd dichterbij de mijne komt. Ik schraap mijn keel en sta op.

"Ik ga maar weer is slapen. Ik ben moe. Ik zie je wel weer, doei." Zeg ik terwijl ik onder m'n deken ga liggen en het licht uitknip.

Ik hoor Harry zuchten en daarna hoor ik de deur sluiten. Wilde hij me serieus kussen?

Wat als we in de tijd dat ik vergeten ben, beste vrienden waren maar dat hij een crush op me had of zo? Ik weet dat hij gay is, dat is duidelijk.

Zijn stem blijft ook nog steeds de stem die ik gewoon niet kan plaatsen. Ik weet 100 procent zeker dat ik die stem vaker gehoord heb, ik kan het gewoon echt even niet plaatsten.

Ik zucht diep en sluit mijn ogen. Ik neem rustig de dag door, waarna ik mijn ogen sluit en in een droomloze slaap val.

—————
Bij 19 votes morgen nieuw hoofdstuk😌