Strange truelove. Larry Stylinson.✔️

27

Louis' POV

Ik loop naar de deur en open het wanneer de bel gaat. Ik zie Harry staan en laat hem binnen. Hij glimlacht vriendelijk naar me en loopt door naar de woonkamer.

"Ik kom zo." Zeg ik en loop naar de badkamer. Ik poets even snel mijn tanden en doe mijn haar.

Harry vroeg of ik met hem mee wilde shoppen. Ik wilde eerst niet gaan-niet omdat ik niet van shoppen hou, ik hou van shoppen, maar met Harry is alles awkward-, maar ik bedacht me dat ik ook dingen nodig heb.

Begrijp me niet verkeerd. Ik mag Harry. Hij is ontzettend aardig en zorgzaam. Maar hij komt soms zo erg in mijn persoonlijke ruimte of hij zegt dingen wat het in één klap zo ongemakkelijk maakt.

In deze maand dat ik hem nu ken-en me het herinner-ben ik erachter gekomen dat hij iemand is die veilig in iemands armen wilt liggen. En dat hij dankbaar is voor elk klein ding.

"We kunnen gaan." Zeg ik als ik de woonkamer inloop. Hij knikt en staat op.

Ik trek mijn jas en schoenen aan en samen lopen we naar zijn auto. Ik moet nog kijken voor een nieuwe auto, aangezien die van mij total loss is.

"Waar wil je allemaal heen?" Vraagt hij. Ik haal mijn schouders op.

"Gewoon wat simpele winkels." Hij knikt en parkeert op de parkeerplaats van het winkelcentrum.

We lopen wat winkels in en uit en praten wat. Het is eigenlijk heel gezellig. We lopen een winkel in die me er bekend uit ziet.

"Hier koop ik m'n kleding altijd." Zegt Harry. Ik knik en kijk rond. Ben ik hier al wel is geweest?

Ik zie allemaal verschillende soorten kleding als ik rondkijk. Veel bloesjes met aparte printjes. Ik zie Harry hier wel in lopen.

Ik draai me om als ik Harry mijn naam hoor roepen en loop naar hem toe. Hij laat een bloes zien met een print waar ik om moet lachen. Hij trekt een pruillipje en kijkt nog een keer naar de bloes.

"Wat?" Pruilt hij.

"Niks." Lach ik. "Ik vind het gewoon grappig." Hij geeft me een bitchy blik en loopt langs me-naar de pashokjes.

Zodra hij eruit komt lopen om me de bloes te showen, valt mijn mond open. Ik had niet verwacht dat het hem zo goed zou staan. Hij heeft de bovenste drie knoopjes niet dicht gemaakt, wat het beter maakt.

"En?" Hij draait een rondje en lacht.

"W-Wow, ja, je. . . ziet er goed-ik bedoel, leuk-nee. . . uhm." What the fuck gebeurt er met me? Harry kijkt me aan met een verwarde blik dat veranderd in een kleine grijns. "Het ziet er goed uit. Ga je hem kopen? Kunnen we dan gaan? Ik heb honger." Zeg ik snel en sta op.

Hij rekent de bloes af, wanneer hij omgekleed is en we lopen richting de McDonalds. We bestellen wat zodra we er zijn en gaan ergens zitten.

"Dus, Harry, ik ken je nu een maandje ongeveer, vertel is wat over jezelf. Je hobby's of zo." Hij wend zijn blik af en ik zie hem fronsen.

"Uh, ik weet niet echt wat ik je moet vertellen." Zegt hij. Zijn stem slaat een paar keer over wat me laat fronsen.

Ik bedenk me dat hij niet vergeten is dat we vrienden waren en mijn ogen worden groot. Verdomme, ik had nog zo rekening gehouden met hem. Ik weet dat hij dingen weet die ik niet weet en dat maakt me zo gefrustreerd.

"Oh, shit. Sorry, Harry. Ik was het vergeten." Hij kijkt op.

"Wat?"

"Dat ik me het niet herinner. . .jou herinner." Ik bijt op mijn lip als ik zie dat zijn ogen gekwetst langs me kijken. Hij zucht.

"Ja, weet je. . . je kan er niks aandoen. Het maakt niet uit. Het zou gewoon zo veel makkelijker zijn als je het wel wist."

"Weet ik, sorry." Mompel ik.

— — —

"Thanks voor de leuke dag, Harry." Zeg ik wanneer we voor het gebouw staan waar ik woon.

"Geen probleem. Ik, uh, ik zie je wel weer?" Ik knik en glimlach naar hem voor ik uitstap. Ik bedenk me dat ik hem nog wat moet vragen en open de deur weer. "Oh, Harry?" Hij kijkt me aan met. . . hoop in zijn ogen? "Ik ga morgen met El naar de kermis hier verderop. Wil je mee?" Hij went zijn blik af en kijkt naar zijn stuur. "Of we kunnen gewoon met z'n alle gaan? Met Zayn, Niall en Liam." Hij knikt.

"Ja, is goed." Ik knik en sluit de deur weer.