Chapter 35
Dalawang araw na ang nakalipas at ni isang reply ay hindi ako nakatanggap sa libo libo kong sinend kay Crane. I've called him so many times pero sinasadya niya atang ioff.
I got sad at the idea pero hindi ko kayang sumuko. Damn I'm tired of losing someone who was even part of my life. Kahit papaano masasabi ko paring pamilya ko siya. Tanga na kung tanga.
Since that day too, hindi na nagparamdam muli ang magpipinsan. It's again me and my Twin, minsan ay kasama naman namin sila Nats. Sa school ni isang anino nung mga siraulong magpipinsan ay hindi madetect ng radar ko. Malamang lagi ba naman silang usap usapan ng sambayanang kababaihan, nakakapagtaka lang na wala nanamang tiliang naganap.
"Pizza?" alok ng kakambal kong buong araw lang naman akong pinapakain. Tila ba nagbago ang ihip ng hangin. Epekto ba to ng pagsuporta namin sa kanya kahapon--KAHAPON! I remembered something.
"Uhh kambal...about yesterday---" hindi ko na natuloy yung sasabihin ko the moment Audy shoved his pizza to my mouth. See!? In a minute nagsusungit nanaman. Bipolar kainis. "Shut up and Eat." sabi niya na parang kanina lang ay nagtitinda nanaman siya ng walang kwenta niyang jokes.
Kaysa makipag-away. I chose to eat nalang, hindi naman ako tataba dito e. At lalong hindi naman ang bulsa ko dito ang mabubutas. Ginusto yan ni kambal. I told him I'm fine pero heto siya at nanlilibre para daw mabawasan ang lungkot ko.
He he told that in a most annoying tone. "I'm trying to be nice okay? Hayaan mong alagaan ka ni kuya, bunso." aniya na parang hindi kami magkambal at para namang may BUNSO saamin. Hampasin kita eh.
Although, minsan napapaisip ako. Maybe we should reconsider his pinagpipilitang "kuya". Buong araw niya lang naman sinamahan--Mali. Binuntutan pala yung kakambal niya. He's here silently comforting me pero kung makaluha siya 2 days ago parang mas yagit pa sa bata sa kalye.
Yet, He's here smiling to make me smile but he's still hurting. Kung tatanungin ko siya, ayaw niya namang sabihin. Tulad kanina, isubo ba naman yung buo pizza sa bibig ko kung hindi ba naman hayop eh.
Hindi lang yan but I've attempted to ask him countless of times. At dahil isa siyang "muntanga" at "pabebe" lagi niya nalang chinachange topic. Hula ko babae nanaman yan. Like Ghad! Ang daming babae sa mundo. Hindi naman siya mauubusan eh. Drama ng buhay.
Parang ako. Drama rin simula noon hanggang ngayon. Drama ng buhay. Drama ng lablayp, ano? Ayos na ba panteleserye? Nakakainis lang isipin na laging dawit pangalan ko sa kung anong problema nila sa buhay. Feel ko tuloy masyado na akong pasali. Damn, heto nanaman nga. Ang drama.
I'll be honest, medyo humupa na yung bagyo sa dibdib ko. But It won't change the fact na ako parin ang dahilan kung bakit madidisband ang Innocent Strippers. Hindi ko inasahan na huling pagtatanghal na pala nila 2 days ago, ano nalang kung hindi ako nakinig?
Fuck. Is this Intramurals worthy? Or not? Now I'm starting to doubt my expectations about my 'first ever Intramurals'. Parang ang bilis lang lumipas ng mga araw. Biruin mo yon? Last day na bukas ng Intramurals. It's going to end pero bigla akong nawalan ng gana. Feels like I don't but want to end it.
