Eviva l'arte--niech żyje sztuka!
Eviva l'arte! Człowiek zginąć musi —
Cóż, kto pieniędzy nie ma, jest pariasem,
Nędza porywa za gardło i dusi —
Zginąć, to zginąć, jak pies, a tymczasem,
Choć życie nasze splunięcia nie warte:
Eviva l'arte!
Eviva l'arte! Niechaj pasie brzuchy
Nędzny filistrów naród! Głód My artyści,
My, którym często na chleb braknie suchy,
My, do jesiennych tak podobni liści,
I tak wykrzykniem: gdy wszystko nic warte,
Eviva l'arte!
Eviva l'arte! Duma naszym bogiem,
Sława nam słońcem, nam, królom bez ziemi!
Możemy z głodu skonać gdzieś pod progiem,
Ale jak orły z skrzydłami złamanemi —
Więc naprzód! Cóż jest prócz sławy co warte?
Eviva l'arte!
DumaEviva l'arte! W piersiach naszych płoną
Ognie przez Boga samego włożone:
Więc patrzym na tłum z głową podniesioną,
Laurów za złotą nie damy koronę,
I chociaż życie nasze nic niewarte
Eviva l'arte!
CZYTASZ
Wiersze, wierszyki
PoesiaZnajduje się tu spis moich ulubionych wierszy. Ponieważ wiem, że papier jest mało trwałym tworzywem, postanowiłam uwiecznić moje skarby w chmurze. "Drogiej wnuczce, Żeby pamiętała, że w życiu pełnym prozy, jest też poezja" ~ moja babcia :)
