Puppet

ep..17

သူ႔အျပံဳးေတြတိုင္းမွာ လင္းလက္သြားတဲ့ညေတြ႐ွိသလို
သူ႔အျပံဳးေတြေၾကာင့္ အေမွာင္ဖုံးသြားတဲ့မနက္ျဖန္ေတြလည္း႐ွိတယ္......

ဒါေပမဲ့...မင္းျပံဳးေနေပးပါ...
.
.
...............................................

Seok Jinေလး! အန္တီျပန္ၿပီေနာ္

အိမ္အလုပ္လုပ္သည့္အေဒၚႀကီးက ည8နာရီတြင္ျပန္ေနက်မို႔ Jinကိုအသိလွမ္းေပးလိုက္သည္..

ဟုတ္ကဲ့ အေဒၚသတိထားသြားေနာ္""

အေဒၚႀကီးျပန္သြားေတာ့ အိမ္ထဲမွာတိတ္ဆိတ္ျခင္းသာသူႏွင့္အေဖာ္အျဖစ္က်န္႐ွိေနခဲ့သည္...
Namjoonကလည္းေက်ာင္းႏွင့္Companyကိုလူးလာေခါက္ျပန္ကူးေနရသူမို႔ ဒီအခ်ိန္ဆို အလုပ္ေတြပိေနမွာေသခ်ာသည္.... ညေနေက်ာင္းဆင္းကတည္းကCompanyကိုတန္းသြားတာ..သူညေနစာမွစားျဖစ္ပါရဲ႕လား..??

Ahhh ငါနဲ႔ဘာဆိုင္လို႔လဲ??

ေခါင္းကိုခပ္ဖြဖြ ကုတ္ကာ အေပၚသို႔သူျပန္တတ္လာခဲ့လိုက္သည္... မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ကNamjoonအခန္းေ႐ွ႕သို႔ေရာက္ေတာ့ အမ်ိဳးအမည္မသိေသာ လြမ္းစိတ္ကလာေရာက္ ႏႈိးဆြျပန္သည္...

အမွတ္တရမ်ားစြာ..ငယ္ဘဝေတြျမဳပ္ႏွံထားရာ အခန္းေလးမဟုတ္ပါလား...?မသိလိုက္ပါပဲ သူ႔လက္ေတြကအခန္းတံခါးလက္ကိုင္ဘုေလးကိုဆြဲဖြင့္ကာ ပိုင္႐ွင္မ႐ွိေသးေသာ အခန္းေလးဆီသို႔ ဝင္ေရာက္လာခဲ့မိသည္..

႐ႈပ္ပြေနေသာအလုပ္စားပြဲကိုၾကည့္ကာတစ္ခ်က္ျပံဳးလိုက္ရင္း စားပြဲေပၚကဓာတ္ပံုမွန္ေဘာင္ေလးကို ေကာက္ယူလိုက္သည္...

ဓာတ္ပံုေလးက ႐ုိး႐ွင္းပါသည္...
ပင္လယ္တစ္စင္း....တိမ္ျဖဴျဖဴ တစ္ဆုပ္ႏွင့္ ဤမ်ွသာ...

သို႔ေသာ္......

မင္းဘာလုပ္တာလည္း kim seok jin""

ေနာက္မွထြက္လာေသာအသံေၾကာင့္ လက္ထဲကဓာတ္ပံုမွန္ေဘာင္ေလးကေအာက္သို႔ျပဳတ္က်သြားသည္..
Namjoonမ်က္ႏွာတစ္ခ်က္ပ်က္သြားေသာ္လည္း
ျပန္တည္တင္းကာ....

ဘာလာလုပ္တာလည္းလို႔ ငါေမးေနတယ္..."!

ထိုအေမးအတြက္သူ႔တြင္အေျဖမ႐ွိပါ..
ႏႈတ္ခမ္းတစ္ခ်က္ကိုက္ကာ မွင္သက္မိေနတုန္း..