Kendime Yazarım

DÜŞER

Artık bana şiir yaşamak değil,
Şiir yazmak düşer.
Düşünmeden, kurgusuz ve ansızın.
Kelimelerimi yormadan, usulca...

Yanından geçerken hızlı
Gözlerine bakmadan
O hep istediğim öfkeyle
Taş bir iradeyle geçmek düşer.

Hep özlem duyduğum deniz;
Aylar sonrasında yanına varıpta.
Elimi dahi suya daldırmadan;
Sırtımı dönüp gitmek düşer.

İlk günkinden yorgun,
Aynı heyecanı taşımadan,
Defalarca o hayali kurmadan
Uykuya dalmak düşer.

Henüz dağdaki ermişi bulmadan,
Bildiğimi sormadan.
Ve saçlarıma aklar düşmemişken
Bana kendim için yaşamak düşer.

Ben bir balığım; ıslak ve hızlı.
Gökyüzüm mavi renk,
Ve güneşim hala parlakken;
Yeniden her şeyi unutmak düşer.