Kendime Yazarım

Bir kötü Bir güzel

Ne kadar oldu saymadım bu acıları. Sayamadım. Kafamı yorganın içine sokup uyuyunca geçecek sandım. Ama geçmedi geçmiyor hala. Aynı hataları tekrar tekrar yapıp farklı sonuç beklemek büyük aptallık biliyorum. ne kadar güvenilmez bir dünya burası. insanlar güvenilmez evet. Ama güven olmadan olmuyor. Ne garip bir ironiki kimse kimseye guvenmiyor ama bir insanda aradığımız ilk kriter güven oluyor...
Artık nasıl davracağımı şaşırdım. Nasıl bu kadar depresif oldum ben. Nerede kaydıysa zihnim oradan çıkamıyorum. Herşey bir kenara, aslında  ne kadar da güzel olurdu birine güvenmek.  Saygı duysak  ve kalp kırmasak. Benim bakmayın isyan ettiğime. Gece yine o güzel dua ile uyurum. Üzgün olup mutluymuş  gibi yaparım. Tahammül edemediğimi  alttan alırım. Hangimiz maskesisiz ki bu hayatta. Herkesde olan durum nasılsa. Herşey kenarada bir de aşk var. Keşke karşılıklı olsa benimki ler ama olsun ben uzaktan da seviyorum. Kalbimin attığını hissediyorum nasılsa.