Yazmayı severim. Ama çok yazmadığım oldu. Çocukluğumu yazamayışımın üzerinden 15 yıl geçmesi gibi. Yaşadığım ergenlik depresifliklerimi yazamadığımın üzerinden 7 yıl geçmesi gibi. Yalnızlık hallerimin kalabalıklar içinde kayboluşlarımın; tıpkı çaresizliklerim gibi; içimde yeşeren büyük umutları yazamayışımın da üzerinden pek zaman geçmiş değil. Bugün 21 yaşımdaysam ve gözlerim hala mağrur bakıyorsa, bu diğer benliklere yazabildiklerimden değil, yazamadıklarımdandır.
Lakin gülebiliyorsak hala umudumuzu kaybetmeyişimizden üstat!
Selam olsun…
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kendime Yazarım
EspiritualYazdım ve yazdıkça rahatladım Rahatladım ve rahatladıkça Kalemim en iyi dostum oldu
