Hayatim öyle bir süreç ki yaşadığım hangi anin bana ait olduğunu kavrayamiyorum. kendimi en iyi hissettiğim zamanlarda ve mutluyken...
Sonra bir bakiyorum o anlar bana pismanlik veriyor. Oysa beni mutlu etmişlerdi. Yanimdalardi. Onlari güldürmüştüm. Onlara göre eğlenceliydim. Sonra bir bakiyorum ben üzgünüm ama yanimda onlar yok . Peki nerede hata yapiyorum onlari mutlu etmek ile kendimden taviz vermek arasindaki çizgiyi göremememe sebep olan yanilmayı bulamiyorum. Uzun bir müddet sonra diyorum ki galiba kötü bir insanim. Soru işaretleri insani kotu yapan ozelliklerde dolaşırken cumlelerimin sonu belirsizliklerle bitiyor. Belki düşenin dostu olmaz. Belki birak seni sevmeyenleri sen seni sevenlerle mutlu olmaya bak....
Klişe gelen kulağima önceleri bu cümleler şimdilerde canimi acitiyor... Peki biz gercekten nerde hata yapiyoruz....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kendime Yazarım
SpiritualeYazdım ve yazdıkça rahatladım Rahatladım ve rahatladıkça Kalemim en iyi dostum oldu