Dark Secrets: The game of Death (2)

Η ζωη συνεχιζεται

«Νιωθεις κενος... αδειος μεσα σε ενα κοσμο γεματο ζωη. Ελπιζεις πως ολα θα αλλαξουν αλλα τελικα καταληγεις στο συμπερασμα πως εισαι κι εσυ ενα πιονι.»

Ακολούθησε όπως πάντα την καθημερινή του ρουτίνα, έβγαλε το όπλο κάτω από το μαξιλάρι και σηκώθηκε. Η ώρα έδειχνε 7:00 ακριβώς. Ντύθηκε και κατέβηκε στο γραφείο. Ο Αντριου ήταν σαφέστατος, τον ήθελε μαζί του συνεχώς. Δουλευε καθημερινα χωρις σταματημο. Ρεπο δεν ηθελε κι αυτο ηταν κατι που αρεσε ακομα περισσοτερο στο αφεντικο του.

Χτύπησε την πόρτα και δίχως να περιμένει απάντηση μπήκε μέσα και για πρώτη φορά στους 6 μήνες που ήταν σε εκείνο το σπίτι αντίκρισε κάτι που δεν περίμενε να δει.

Η Αμελια καθόταν στα πόδια του άντριου χαχανιζοντας. Αυτή η γυναίκα από την μέρα που πάτησε το πόδι του στο σπίτι δεν είχε σταματήσει να τον προκαλεί με κάθε τρόπο. Το καλο ηταν πως Ο Μάνος συνεργαζόταν με την προσωπική ασφάλεια του σπιτιού κι ετσι δεν ειχε πολλα επαγγελματικα παρε δωσε μαζι της. Στο σπιτι ομως ολα ηταν αλλιως.

« καλημέρα, με συγχωρείς αν διακόπτω» είπε και χωρίς να περιμένει πλησιασε στο γραφείο και πήρε το καθημερινό του πρόγραμμα. Κάθε πρωί ο Αντριου ετοίμαζε τα δρομολόγια που ειχει να κάνει ετσι ωστε ο Μανος με την σειρα του να επιλεξει την καλυτερη δυνατη ασφαλεια. Το οτι δεν ειχε γινει καμια αποπειρα προς εκεινον απο την ημερα που ηρθε ηταν κατι που τους αφηνε ολους ευχαριστα ικανοποιημενους.

« Ως πότε θα συνεχιστεί αυτή η κατάσταση να μπαίνει χωρίς να χτυπάει την πόρτα;» Σχολίασε η Αμέλια και σηκώθηκε όρθια εκνευρισμένη. Ο Μάνος δεν της έδωσε καμία σημασία, είχε συνηθίσει ολα εκεινα τα πικρόχολα σχόλια που έκανε εκείνη προς το μέρος του. Βέβαια όλο αυτό δεν ήταν τίποτα άλλο από ένα αρκετά καλοστημένο θέατρο μπροστά στα μάτια του άντρα της. Τον πολιορκουσε με τοσο λεπτο τροπο που μονο εκεινος μπορουσε να καταλαβει.

Κάθε φορά που τον πετύχαινε μόνο σε οποιοδηποτε μερος του σπιτιου προσπαθούσε με κάθε τρόπο να τραβήξει την προσοχή του. Το ντύσιμο της στο σπίτι ήταν αρκετά προκλητικό όταν ο αντρας της έλειπε. Ο Μάνος από την πλευρά του δεν έδινε καμία σημασία προσπαθούσε να κρατάει όσο το δυνατόν γίνοταν περισσότερο τα προσχήματα. Δεν ήθελε να χάσει τη δουλειά του.

« έχουν περάσει 6 μήνες πρέπει επιτέλους να το συνηθίσεις Αμελία, ο Μάνος είναι εδώ για την προσωπική μου ασφάλεια και δεν νομίζω να έχεις κάποια αντίρρηση επί του θέματος» της είπε εκείνος αυστηρά εισπραττωντας μονο ενα στραβοκοιταγμα της.