Dark Secrets: The game of Death (2)

Πότε ξανά....(Τελος)

"Καταρρέεις... αναλωνεσαι και σκορπάς... ζεις ... Γιατί ζεις αν έχεις χάσει την ζωή μέσα από τα χέρια σου ; Γιατι παλεύεις ; Γιατι πολύ απλά αγαπάς..."

2 μήνες αργότερα...

Χτύπησε δυνατά το χέρι του πάνω στο τραπέζι... Αν το ήθελε θα έβαζε φωτιά σε αυτό το μπουρδελο που λεγόταν σύστημα... Η απαίτηση του έπρεπε να πραγματοποιηθεί για να μην τους τινάξει όλους στον αέρα , ποτέ δεν θα τον άφηνε να σαπίσει εκεί μέσα... Ήταν ο καλύτερος άνδρας του  και του χρωστούσε τη ζωή του . Ο Στέργιου αγριοκοιταξε τους τρεις άντρες που ήταν μπροστά του . Απροκάλυπτα και χωρίς φόβο έβγαλε το όπλο μέσα από το σακάκι του . Στόχευσε τα κεφάλια τους ένα προς ένα και γέλασε....

5 μήνες αργότερα...

Δεν έτρωγε...με το ζόρι μιλούσε σε άνθρωπο,ο Μάνος αρνιόταν κατηγορηματικά να την δει . Τους πρώτους μήνες πήγαινε καθημερινά έξω από τη φυλακή.  Ζητούσε απελπισμένα να τον δει αλλά η καταληξη ηταν παντα η ιδια .. Ήθελε να την κάνει να ζήσει... να τον ξεχάσει. Θεωρούσε πως η θυσία του άξιζε και με το παραπάνω. Τόση ήταν η αγάπη του ...

Δεν ηθελε να βλεπει ανθρωπο μπροστα της ...  Εκανε τα παντα για ερθει σε επαφη μαζι του. Φωναζε την αθωοτητα του και κραυγαζε την ενοχη της αλλα κανεις δεν την ακουγε. Ο Στεφανος σαν γιατρος ειχε πεισει τους παντες πως ηταν ασταθης στα μυαλα της. Κανεις ποτε δεν της ειπε ούτε καν την ημερομηνία που ορίστηκε η δική . Εμαθε πως ο Μανος καταδικαστηκε σε 15 χρονια φυλακη. Η κατηγορια του φονου ακομα και εν βρασμο ψυχης ηταν βαρια. Θα τον περίμενε...

Εβγαλε το ονομα της απο την Λιστα επισκεπτων , ηθελε να ζησει τη ζωη της. Να ξεφυγει απο ολα εκεινα που εζησε. Να ελευθερωσει το πνευμα της. Η Μυρτω ομως δεν το αντεχε... Αρχισε να χανεται. Η επαφη της με το περιβαλλον ηταν αδυνατη μερικες φορες. Κλειστηκε στον εαυτο της . Ο Στεφανος και η Αμελια προσπαθουσαν με καθε τροπο να την συνεφερουν αλλα δεν τα καταφεραν.

Η τελευταια ελπιδα του Στεφανου ηταν ο Μανος. Μιλησε μαζι του και τον παρακαλεσε να την αφησει να τον δει αλλα εκεινος αρνηθηκε. Η εικονα του θα της εμενε στο μυαλο και θα την εκανε χειροτερα. Δεν υπηρχαν και πολλες επιλογες. Ο Στεργιου δεν πηρε ποτε το Στεφανο πισω για να του πει αν καταφερε κατι. Σαν πρωην αφεντικο του Μανου ηξερε αρκετο κοσμο και ειχε διασυνδεσεις παντου . Τον ειχε παρακαλεσει να κανει οτι μπορει, αλλα δεν ειχε κανενα νεο.