Dark Secrets: The game of Death (2)

Μέχρι το τέλος μάτια μου

" Μην το ξεχάσεις ποτέ... Κάποτε σε αγάπησα κι ακόμα το κάνω... Κάποτε έζησα μέσα σου ... Δίνω τη ζωή μου για να μην πονάς... Κράτησε με ... Φύλαξε με σαν μια ανάμνηση... Εγώ θα υπάρχω ακόμα κι όταν δεν με βλέπεις..."

Τι είναι ο θάνατος άραγε;Ποιος τον έζησε η μάλλον ποιος κατάφερε να τον νικήσει για να μπορέσει να ομολογήσει τι υπάρχει μετά;

.Μπλε και κόκκινα φώτα αντικατέστησαν τα ολολευκα που έλαμπαν μια ώρα πριν στον χώρο της δεξίωσης . Ο χώρος είχε αδειάσει και ο ουρανός ήταν πιο σκοτεινός από ποτε. Ετοίμαζε απροκάλυπτα την απελευθέρωση της λύπης του. Δεν είχε μείνει σχεδόν κανένας συγγενείς. Η μητέρα του καθόταν σκεπτική σε ένα άδειο τραπέζι και η θεία του προσπαθούσε να κρατήσει την ψυχραιμία της πριν χάσει το μυαλό της.  Ο Στέφανος και η Αμέλια μάλωναν με τους αστυνομικούς. Αδυνατούσαν να πιστέψουν αυτό που είχε συμβεί..

Εκείνη, εκείνη καθόταν σιωπηλή. Την έβγαλαν με το ζόρι έξω από το μπάνιο αφού δεν έφευγε από δίπλα του. Πώς να έφευγε από την ίδια την ζωή της ; Ποιος θα μπορούσε να πει σε αυτή τη κοπέλα ότι όλα θα πάνε καλά ενώ ο κόσμος γύρω της γκρεμίστηκε;  Την είχαν τυλίξει με μια γκρι κουβέρτα καθώς οι πρώτες ψιχάλες άρχισαν να πέφτουν.  Αρνιόταν να κουνηθεί.  Περίμενε καρτερικά την πόρτα του μπάνιου να ανοίξει…
Λίγο παραπέρα άντρες του ΕΚΑΒ μετέφεραν την σωρό του Τζέιμς στο ασθενοφόρο.  Ο Θάνατος ήταν ακαριαίος. Πόσο κενό μπορεί να ήταν ένα βλέμμα… πόση φωνή έβγαινε μέσα από την σιωπή της ,αναρωτιόταν η Αμέλια που της έριχνε κλέφτες ματιές. 

Η πόρτα άνοιξε.  Με την συνοδεία 4αρων αστυνομικών γύρω του και με δύο να τον κράτανε εκείνος ξεπρόβαλε. Η Μυρτώ δεν άντεξε… Μόλις τον αντικρυσε λύγισε. Πέταξε την κουβέρτα και αδιαφορώντας για την βροχή που άρχισε να πέφτει δυνατά έτρεξε προς το μέρος του. Εκείνος την κοιτούσε συγκλονισμένος. Τα μάτια του είχαν ανοίξει διάπλατα , ήταν κατακόκκινα και δακρυσμένα  . Πότε του δεν ήθελε να τον σε μια τέτοια κατάσταση.  Δύο από τους αστυνομικούς μπηκαν μπροστά της. Ήταν η δική της σειρά να ουρλιάξει το όνομα του. Μόλις στο ένα μέτρο και δεν μπορούσε να τον ακουμπήσει.  Δεν ήθελε τίποτα … δεν ζητούσε τίποτα… να την αφήσουν μόνο να τον αποχαιρετήσει … να τον φιλήσει… να τον νιώσει.