Anonim: Kötü görünüyorsun, iyi misin?
Evren: Olamıyorum
Evren: Çabaladıkça, yerin bin kat dibine gömülüyorum
Evren: Çıkamıyorum
Evren: Biri gelsin de kurtarsın diye bekliyorum
Evren: O kadar çaresiz hissediyorum ki
Evren: Ben Dünya'ya ne diyeceğim?
Evren: Nasıl anlatacağım gerçekleri?
Evren: Dünya, annem gitti mi diyeceğim
Evren: O daha çok küçük
Evren: O gerçekten çok küçük ben ne yapacağım bilmiyorum
Evren: Evet annemi o kadar sevmiyordu
Evren: Ama yine de yorar bu gerçek onu
Evren: Ben annemin gitmiş olmasına değil,
Evren: Bu kadar iğrenç bir insan olmasına üzülüyorum
Anonim: Sakin ol, Evren
Anonim: Benimkiler de ayrı
Anonim: Daha doğrusu, ayrıldılar ve ben babamla gerekmediği sürece yani, hiçbir zaman konuşmuyorum
Anonim: Kardeşime bunu hâlâ anlatamadım
Anonim: Ya da o hâlâ kabullenmedi
Anonim: Babamın onu çok sevdiğini, anneme bile bırakmayacağını düşünüyor...
Anonim: Oysa babam para vermemek için, ikimizin de velayetini anlaşmalı olarak vermişti :")
Anonim: Her neyse, diyeceğim o ki
Anonim: Dünya ne olursa olsun, bu gerçeğe alışamaz
Anonim: Onu çok zorlama bırak kendi kendine anlasın,
Anonim: Yoksa sen çok yorulacaksın
ŞİMDİ OKUDUĞUN
kalp kırığı|texting
Short Story→tamamlandı Anonim: Hani sen şimdi, mükemmel kızlarla takılıyorsun ya Anonim: Ben o mükemmel kızlardan biri olmak için, her şeyi feda ederdim Evren