kalp kırığı|texting

4.2

Giydiğim siyah, sırt dekoltesi olan elbise ile aynanın karşısında kendimi izliyordum.

Heyecandan terleyen ellerimi, sürekli elbiseme silmeye çalışsam da, heyecanım bir türlü geçmiyordu.

Birazdan o sahneye çıkıp, herkesin, en önemlisi de Evren'in, önünde şarkı söyleyecektim.

Sahneye küçük bir bakış attığımda, oturmak istemediğimi fark ettim çünkü elbise kısaydı.

Gitarımın-şu işte kemer gibi bir şey vardı adını unuttum aq işte o şeyi taktı.-

Biraz derin bir nefes alıp, kendi kendime heyecanımı yenmeye çalıştım.

O sırada birisi gelip, kollarını etrafıma sardı. Evren'di. Kulağıma doğru eğildiğinde, nefes almayı unutmuş gibiydim.

"Git ve oraya, şarkıyı söyle, insanları delirt. Sana bayılıyorum. Hayatımda gördüğüm en mükemmel kadınsın." dedi ve beni kendine doğru çevirdi.

"Bugün, artık liseli değiliz galiba." dedi ve güldü.

"Hadi, git seni onların arasında izliyor olacağım. Ah, seni ve ihtişamını diyecektim." dedi ve güldü. Geri geri giderken, parmak uçlarını dudaklarına doğru götürüp, öptü, sonrasında bana doğru elini uzattı.

Derin bir nefes alıp, sahnenin ortasına doğru ilerlemeye başladım.

Ve kendimi kasmayı bıraktım.

Mikrofonun önüne geldiğimde, derin bir nefes alarak güldüm.

"Şey, beğenir misiniz bilmiyorum ama şimdiden beni dinlediğiniz için teşekkür ederim." dedim ve mikrofonun boyunu çok az kısalttım.

Gitarımı da ayarladıktan sonra, giriş melodisini çalmaya başladım. Ve gülümsedim.

Evren'in de yüzünde bir gülümseme vardı. Bu şarkıyı, o bana önermişti.

Yavaşça şarkıya başladım.

"dünyanın en güzel yeri,
senin yanın evet ama
g

elmek yasaktır bana."

 
"sen dünyanın bi ucunda,
ben ellerim avucumda,
k

aldım bu boş diyarda."

 
"olur ya insan değişir,
b

aşka bedenlerle sevişir,

gerek yok suçluluk duymaya."

"dinle, dinle
baktın olmuyo bu şarkıyı söyle,
b

i gülümseme kondursun yüzüne,
sen hiç üzülme asla,
ziyan olmazsın, ziyan olmazsın."

O da gülümsedi, aynı benim gibi. Büyük bir tebessüm yüzündeydi.

"her gecemde gündüzümde,
h

iç gözümde uyku yokken,

saatlerce düşündüm."

 
"doğru zaman, doğru insan,
y

anlış karar yok işin özünde,

sen beni istemedin."

Derken başımı kendi kendime sallamıştım.

 "olur ya insan değişir,
b

aşka bedenlerle sevişir,

gerek yok suçluluk duymaya."

"dinle, dinle
baktın olmuyo bu şarkıyı söyle,
b

i gülümseme kondursun yüzüne,
sen hiç üzülme asla,
ziyan olmazsın(sen), ziyan olmazsın(sen)."

Tekrardan gitarla melodiyi çalarken, ona baktım. O kadar mutluydu ki.

"dinle, dinle
baktın olmuyo bu şarkıyı söyle,
b

i gülümseme kondursun yüzüne,
sen hiç üzülme asla,
ziyan olmazsın(sen), ziyan olmazsın(sen)."

Şarkıyı bitirdiğimde, etraftan kopan alkışlarla beraber, gülümsedim.

"Şey, teşekkür ederim." dedim ve sahneden çıkmak için ilerledim.

Kendi kendime derin nefesler alırken, odanın kapısı açıldı ve Evren içeri girdi.

"Sen ne kadar muhteşemsin biliyor musun?" dedi ve güldü.

"Yapma şöyle, şımarırım." dediğimde, gülerken başını iki yana salladı.

"Bugün ayrı bir güzelsin, sana dikkat etmem gerekli galiba." dediğinde, güldüm.

*OĞLUM BEN BU ŞARKIYA BİTİYORUM. GİTAR ÇALMAYI ÖĞRENDİKTEN SONRA BUNU SÜREKLİ ÇALAR DURURUM AMK.