kalp kırığı|texting

2.8

Sinirle Aylin'in olduğu masaya doğru gittim.

"Senin, Evren'le sevgili olman, benim hakkımda yorum yapma hakkını vermiyor." diye bağırdım.

"Ne oluyor ya?" diyen Aylin'in rahatlığıyla daha da sinirlendim.

"Sana hangi siktiğimin aptalı hakkımda yorum yapma hakkını verdi?" diye sinirle bağırdım.

"Sana dedim, ne oluyor?" diyen Aylin'in önünde ki masaya elimde ki telefonu fırlattım.

Gerçekten son anda yakalamasaydı, o telefon düşecekti ve buna daha sonra tekrar sinirlenecektim.

İtiraf sayfasına, beni Egemen'le gördüğünü yazmıştı. Hatta altına ufak bir not da ekletmişti.

Artık birisini bulması onun için de iyi oldu.

"Küçük bir çocuk gibi davranmayı bırak, altı üstü düşüncelerimi yazdım." dediğinde, yarattığı gerginliğin hâlâ farkında olmadığını gördüm.

Egemen'le adımı sevgili olarak anması demek, tüm ilgiyi neredeyse üzerime çekmek demekti ve ben bundan korktuğum için çoğu zaman Evren'in yanında kantine inmezdim bile.

Çünkü o bakışlar beni rahatsız ediyordu ve şu an Aylin yüzünden fazlasıyla rahatsızdım!

Evren'in de ortama girmesiyle, benim yanıma gelmişti ve direkt Aylin'in yüzünde ki ifadelerini izledim.

Yüzünü buruşturup, gözlerini doldurması ile suçlu duruma düşürecekti!

"Evren, iyi niyetle yaptığım bir şey yüzünden bana bağırıyor." dediğinde, Evren hâlâ yanımda olsa bile, birazdan yanımda olmayacağını hissediyordum.

"İkinizin iyi anlaşmasını istiyorum, ikiniz de bir orta yolu bulabilirsiniz." diyen Evren'e inanmazca baktım.

Ne?

"Seni de, sevgilini de sikeyim Evren. Nefret ettiğim şeyi yapıyorsunuz. Biraz düşünün, karşımda ki insan bunu nasıl karşılar, kırar mıyım onu diye, bir kere düşünün." dedim ve masada duran telefonumu alıp, onun eline tutuşturdum.

"Al bak, sevgilin ne yapmış. Olmayan bir şeyi söyleyip, neyi amaçlıyor olabilir?" diye sordum ona hiddetle.

Aylin ise sesi titrerken konuştuğunda, çıldıracak gibiydim.

"Sadece, Egemen'e asılan çok kız vardı ve eğer sevgilinse ona asılmayı kesmelerini istemiştim." dediğinde, o kadar yapmacık gelmişti ki davranışları.

"Aynen öyledir amına koyayım, sende de bunu düşünecek beyin vardı zaten." diye homurdandığım zaman, Evren'in ters bakışlarını gördüğümde, daha fazla bu ortama dayanamayacaktım.

Arkamı dönüp yürürken, aklıma söyleyecek sözümün gelmesi ile duraksayıp, ona doğru döndüm.

"Evren, üzgünüm ama ailenden birisi değilim, sevgilini onaylamak zorunda ya da onunla iyi anlaşmak zorunda değilim. Hele ki saçma sapan şeyler yapıp, kendini masum sanan sevgiline katlanmak zorunda bile değilim Evren." dedim ve yürürken kime çarptığımı bile bilmeden, hızla yürümeye başladım.

*Kulağımın ağrısından ölüyorum galiba. Sıçtım amk.