Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
-----
"Kamusta ka?" Narinig kong tanong ni Jinyoung sa akin habang nakaupo kami sa mesa ng isang cafetria na malapit lang sa venue ng musical ni Sandeul.
He asked me if he can talk to me kaya naman napunta kami sa isang cafe malapit lang sa pinanggalingan namin kanina. Isa iyong casual cafe na walang masyadong customer na siya namang ipinagpasalamat ko.
"Ayos naman ako, busy with all the album preparations pero overall, okay naman."
Isang diretsong tingin ang ibinato niya sa akin matapos kong magsalita, na para bang sinasabi noon na hindi siya naniniwala sa sinasabi ko at na hindi siya naniniwalang okay ako.
He knows me too well at hindi ko mapaniwalaang ganoon pa rin niya ako kakilala inspite the fact na matagal na kaming hindi nagkikita. I guess I have grown up from the feelings I have from him before at ang natira na lang ay ang pagmamalasakit namin sa isa't isa bilang magkaibigan.
Jinyoung has a special place in my heart, I had a lttle crush on him noong nagsisimula pa lang akong maging PA ng grupo nila na na-outgrew ko naman agad dahil malinaw pa sa sikat ng araw na walang patutunguhan ang nararamdaman kong iyon, because his heart belongs to someone else.
Nagkasya na lang akong hangaan siya sa malayo hanggang sa unti-unti ko na lang namalayang kaibigan na lang ang turing ko sa kanya, I still have the piano that he gave me on my birthday. Itinabi ko iyon sa music room ko sa bahay na pinapatugtog pa rin tuwing maiisipan ko.
Siya rin ang unang nakasundo ko sa kanilang lima samantalang si Baro naman ang pinakahuli na sadtang hindi na nakakapagtaka. Dumating pa nga ako sa punto na masaya akong nakakasama siya. But when i realized that there is something going on between him and Chinee, I just let go. He is also one of the sweetest friend I have. He would send me flowers and congratulatory gifts tuwing maglalabas akonng album o may achievement akong natapos. He even offered to compose a song for me, bagay na hindi ko na tinanggihan pa dahil isa siya sa mga composers na hinahangaan ko talaga.
He is a music genius at hindi niya kailangan ng tulong ng kahit anong malalaking record labels para sumikat siya, sa angkin niyang husay sa paggawa ng musika kaya niyang suportahan ang sarili niya pati na rin ang music ng grupo nila kaya naman ipinagtatakha ko kung bakit kailangan niyang umalis sa kompanya nila Chinee at kung bakit kinailangang magdisband ng grupo nila.
"That is not what your eyes are telling me right now, Kalih." he said to me while giving me a serious gaze.
"Same with yours, Jung Jinyoung."
Napansin kong umiwas siya ng tingin sa akin at itinuon ang mga mata sa tasa ng kapeng nasa harapan niya. Alam kong may hindi magandang nangyayari sa kanila ni Chinee, the fact that I am always seeing her with Minghao makes me think that there is something more to that.
"We all know what happened between me and Baro, for sure nagkukwento naman siya sa inyo. Pero what I wanted to know is what happened to you and Chinee? At kung okay ka lang ba? Kung ikay lang ba kayo?"
