Asiler Ve Asiller

3.Bölüm:Savaşın ayak sesleri

Köyün meydanındaki yemek sırasına girmeyi başarmıştı. Ama sıra ona gelene kadar yemeğin biteceğinden hiç şüphe yoktu. Kadınlar ve çocuklara öncelik verilmesi gerekirken maalesef şu durumda askerleri beslemek daha önemliydi. Yinede yemek yetmiyordu. Sonunda yemek dağıtan askerden;
-Kusura bakmayın beyler hepsi bu.
Üzgün ve aç bir şekilde sıradan ayrıldı 27 kisi kaldıkları küçük çadırına doğru yürümeye basladı.
- Hey Mel!
Ses arkasından geliyordu durdu ve döndü gelen yakın arkadaşı Ed'di. Elinde bir ekmek ve birkaç tanede zeytin vardı.
-Merhaba dostum. Bende seni arıyordum konuşmamız gerek.Hemde babamdan kalma kolyemi bak ne ile takas ettim.
-Peki konuşuruz ama önce yemek yiyelim.Hemde Don amca kolyesinin bugün bizi tok uyutacağını bilerek huzur içinde uyusun.
Ed elindeki ekmeğin yarısını ve zeytinlerin bir kısmını dost una uzattı.
-Teşekkürler Ed bugün hiç şansım yoktu.
-Sorun değil.Ödeşiriz nasıl olsa.
Ufak bir gülümseme oluştu yüzlerinde ve ardından kısa bir sessizlik. Çadırlarına gidip yemeklerini yediler.
-Sanırım sen bana bir şey diyecektin?
-Ne? Ha,neyse boş ver zaten çokta önemli değildi. Sen onu boş ver de geçen haftaki saldırıda Cron un herkes'den sakladığı o sandıkta ne vardı sence?
-Bilmiyorum ama bazı söylentiler var.
-Ne gibi?
-Parşomen'in elimize geçtiğini söylüyorlar. Cron herkes'den saklıyormuş.
-Yok artık.Tecrübesiz bir birliğin koca Kameron'da parşomeni bu kadar kısa sürede bulabileceğini zannetmiyorum.
-Ben öyle duydum.
Cron asi birliğinin komutanı gözü pek bir askerdi herkes ondan korkar ve itaat ederdi.İyi bir lider ama sevecen bir insan değildi.Bu konuşmanın ardından uykuya dalmak üzere yataklarına gittiler hemen arkasından zaten teğmen gelip teker teker herkesi yatağa soktu. Uykunun en güzel yerinde herkesin uykusu nöbetçi askerin bağrışlarıyla kesildi.
-Uyanın! Uyanın! Saldırı altındayız!
Mel dışarı çıktı ve o devasa yaratıkları gördü.
-Ed ben doğrumu görüyorum?
-Bende tam aynı soruyu sana sormak üzereydim.