‘இங்கதான்மா ரைட்ல நிறுத்திக்கோ’ என்று அவர் காட்டியது ஒரு அபார்ட்மென்ட்டை.
வண்டியை நிறுத்திவிட்டு அவர் இறங்குவதற்கு ஏதுவாக சென்ட்ரல் லாக்கை ரிலீஸ் செய்து கதவை திறந்துவிட்டாள் மாது.
‘வீட்டுக்கு வாயேன்மா’ என அவர் அழைத்துக்கொண்டிருக்க அதை பொறுக்காத அவளது மொபைலோ சமய சந்தர்ப்பம் பார்த்து புல்லாங்குழலை இசைத்து வைத்தது(அதுதான் அவளது ரிங்க்டோன்)
அவருடன் செல்வதற்கு ஓரடி எடுத்து வைத்தவள் ‘ஒரு நிமிஷம்மா’ என்றுவிட்டு போனை காதிற்கு கொடுத்தாள். எதிர்முனையில் வள்ளியம்மாதான்
‘மாதும்மா’
‘ஹாஹ்...சொல்லுங்க வள்ளியம்மா’
‘பிசியா கண்ணு’
‘இல்ல சொல்லுங்கமா’
‘சித்ராம்மா வந்துருக்காங்கமா….உன்னை பார்க்கனும்னு’
‘அங்கிள் வந்துருக்காங்களா வள்ளியம்மா?’
‘இல்லைமா அம்மா மட்டும்தான் வந்துருக்காங்க’
‘அஞ்சே நிமிஷம்மா இதோ வந்துட்டேன்…’ என்று போனை அனைத்துவிட்டு அவள் சுந்தரியிடம்
‘சாரிமா இன்னொரு நாள் வரேன்’
‘ஓ...அப்போ என்னவோ உரிமை போராட்டமெல்லாம் பண்ண’ என அவர் போலியான முறைப்புடன் கேட்க அவளோ
‘இப்பவும் அப்படி தான் அதுல எந்த மாற்றமும் இல்ல….வீட்டுக்கு கெஸ்ட் வந்துருக்காங்களாம்மா ரொம்ப நேரமா வெய்ட் பண்றாங்களாம் அதனால தான்….கட்டாயம் இன்னொரு நாள் வரேன்….’ என்று அங்கிருந்து கிளம்பிவிட்டாள்.
அவளுக்கு கை ஆட்டிவிட்டு திரும்பியவருக்கு ஆச்சர்யம் என்னவென்றால்
YOU ARE READING
ப்ரியசகியே!(Completed)
Fanfictionநம் வாழ்வில் ஒரு சில எதிர்பாராத சந்திப்பும்....நட்பும்...நம் வாழ்க்கையையே மாற்றிவிடும். அப்படிப்பட்ட நட்பும் அதன் விளைவுகளுமே இக்கதை
