Roomates "by accident" [✓]

Part 11

Ακούω το ξυπνητήρι και ξυπνάω.Η ώρα είναι 10:00.Ο Πάνος κοιμάται στον μικρό καναπέ,απορώ πως δεν ξύπνησε από το ξυπνητήρι.Έχει λίγο ψύχρα,οπότε κουλουριαζομαι στον καναπέ,δεν θέλω να σηκωθώ.

Και αυτήν την ηρεμία την χαλαει το δεύτερο ξυπνητήρι που έβαλα.Ξέρετε είμαι από τα άτομα που δεν τους φτάνει το ένα ξυπνητήρι βάζουν και δεύτερο και τρίτο και πάει λέγοντας.

Πιάνω το κινητό στα χέρια μου και το κλείνω.Ακούω τον Πάνο να μουγκριζει,και τρίβει τα μάτια μου.

"Για ποιον πουστη λογο έβαλες ξυπνητήρι εφόσον είναι Σάββατο"?μου λέει θυμωμένα κοιτώντας με σοβαρά.

"Εγω α-απλά ηθε-ηθελα"... τραυλιζω και με διακόπτει.

"Με δικά σου λόγια"

Δεν ξέρω για ποιο λόγο χάνω τα λόγια μου όταν μιλάμε.Ακούγομαι σα χαζό,αλλά γίνεται καταλάθος.

"Έχω πολλά να κάνω σήμερα"

"Όπως"
Ρωτάει αδιάφορα στηρίζοντας το κεφάλι του στις δύο του παλάμες.

"Θα πάω σε ένα πάρτυ"
Δεν θέλω να του πω σε ποιανού το πάρτυ θα πάω,είμαι σίγουρη θα αρχίσει που τον ξέρεις,να μην πας και μπλα μπλα μπλα.Και πιστέψτε με δεν θέλω να πάω όμως η Κατερίνα δεν δέχεται όχι,και ο Γιάννης επιμένει να πάω οπότε δεν έχω άλλη επιλογή.

"Ποιανού το πάρτυ"?
Ρωτάει περίεργα και κάθεται οκλαδόν,κοιτώντας με.
Δεν υπάρχει περίπτωση να του πω.

"Εεε μιας κοπέλας από το σχολείο μου"ψευδομαι

Ελπίζω να μην καρφώθηκα.

"Μάλιστα"
Για κάποιο λόγο μου φαίνεται παράξενος ο τόνος του αλλά δεν δίνω και ιδιαίτερη σημασία.

Σηκώνομαι από τον καναπέ για να μην συνεχίσουμε την συζήτηση.Εξάλλου πρέπει να πάρω δώρο στον Γιάννη θα πάω σε γενέθλια, χωρίς δώρο δεν γίνεται.
Δεν με ρωτάει που πάω και είμαι ευγνώμων για αυτό.

Μπαίνω στο μπάνιο και πλένω το πρόσωπο μου και βουρτσιζω τα δόντια μου.
Πηγαίνω στο δωμάτιο , ντύνομαι και κατεβαίνω στην κουζίνα.
Ο Πάνος τρώει γάλα με δημητριακά και ασχολείται με το κινητό του.
Πλησιάζω το ντουλάπι αργά προσπαθώντας να δω τι κάνει.
Από ότι βλέπω μιλάει με κάποιον αλλά δεν προλαβαίνω να δω γιατί μόλις πλησίασα έκλεισε γρήγορα το κινητό του.

Βγαζω ένα μπολ και βάζω γάλα με δημητριακά να φάω και εγώ.
Κάθομαι απέναντι του,και επικρατεί σιωπή για ακόμη μια φορά.
Εκείνος απλά με κοιτάζει.
Βάζω μια κουταλιά στο στόμα μου και αρχίζει να μιλάει.