Roomates "by accident" [✓]

Part 54

"Πεινάω"
Λέει καθώς περνάμε έξω από ένα μαγαζί με την πίτσα που αγοράζουμε τα τελευταία χρόνια. Η καλύτερη πίτσα που έχουμε φάει, με μεγάλη διαφορά. Η μυρωδιά τρυπάει ευχάριστα τα ρουθούνια μας και ομολογώ να πω πως και εγώ πεθαίνω της πείνας.

Πήγαμε γυμναστήριο με τον Στέφανο, του έδωσα μια από τις βερμούδες που είχα στο ντουλαπάκι γιατί ο βλάκας είχε έρθει με το τζιν.

Έτρεξα μια ώρα στον διάδρομο, αλήθεια σκεφτόμουν τόσα πολλά.
Κυρίως την Νεφέλη.
Γιατί θα πάει τετραήμερη;
Και γιατί δεν μου το είχε πει νωρίτερα; Θα ήθελα να το ξέρω νωρίτερα και να το μάθαινα καθαρά από εκείνη, και όχι επειδή της το θύμισε η μητέρα της.

Αλλά εφόσον μου είπε πως το είχε ξεχάσει με αυτά και με αυτά δεν της κρατάω κακιά. Πώς θα μπορούσα άλλωστε;

Απλά έχω συνηθίσει να την βλέπω καθημερινά, αλλά και πάλι, θα την ακολουθήσω στην τετραήμερη.
Βέβαια, δεν υπάρχει περίπτωση να το μάθει. Θα την προσέχω με τον τρόπο μου, αν το μάθει θα πιστεύει πως δεν της έχω εμπιστοσύνη.

Σε εκείνη έχω, και ξέρω πως δεν θα έκανε κάτι που θα με πληγωνε, από την άλλη στον μαλακα τον Γιάννη δεν έχω καθόλου. Δεν θέλω να ξέρω τι θα μπορούσε να κάνει στην Νεφέλη- κουνάω το κεφάλι μου για να διώξω τις ανόητες σκέψεις πριν κατακλύσουν το μυαλό μου.

"Μπες μέσα, θα πάρουμε πίτσα"
Του λέω, τα μάτια του φωτίζονται και γελάω με την ηλιθιότητα του.

"Τρεις πίτσες, δύο σπέσιαλ και μια μαργαρίτα-
-Και δύο κολες" Συμπληρώνω και πληρώνω τον τύπο, και καθόμαστε στις καρέκλες περιμένοντας να γίνουν οι πίτσες. 

"Θα πεις στην Νεφέλη για την υπέροχη ιδέα που σκέφτηκες;"
Με ρωτάει ξαφνικά μετά από κάποια λεφτά σιγής.

Ρε θα τον βαρέσω, κρατατε με.

"Ρε μαλακα, αλήθεια έχεις πρόβλημα ακοής. Σου είπα ίσα με πέντε φορές πως δεν πρόκειται να της πω τίποτα, μη σου ξεφύγει κάτι μπροστά της θα σε πετάξω από τον έννατο όροφο"
Τον απειλώ και εκείνος αντι να με βρίσει η να μου κάνει κάποια χειρονομία όπως περίμενα, απλά γελάει γνεφοντας.

"Από τον έννατο;"
Γελάει εκείνος, μάλλον του φάνηκε αστεία η απειλή μου.

"Ναι"
Λέω σοβαρά.

"Οι παραγγελίες σας"
Λέει ένας ευσωμος κύριος και εγώ σηκώνομαι και τις παίρνω στα χέρια μου.

Τον ευχαριστώ και βγαίνουμε έξω.
"Ποιά πιστεύεις πως θα είναι η αντίδραση της αν το μάθει;"
Ρωτάει ξανά.