Roomates "by accident" [✓]

Part 37

Δεν προλαβαίνω να πω κάτι για το όμορφο σχόλιο του, χτυπάει το κινητό του.Βρίζει ελάχιστα μέσα από τα δόντια του και εγώ γελάω.
Σηκώνει το τηλέφωνο.

"Έλα"
Σηκώνεται πάνω μάλλον για να μιλήσει.

"Σήμερα βρήκατε"
"Το είχα ξεχάσει"
"Καλά έρχομαι"
"Γεια"

Κλείνει το κινητό χτυπώντας το ελαφρά στα χέρια του δαγκωνοντας το χείλος του.
Δεν με κοιτάζει, κοιτάζει την θέα.
Δεν ξέρω ποιος τον πήρε, αν και έχω μια υποψία.Λογικά κάποιος φίλος του.
Αυτό που δεν ξέρω είναι τι του είπε.
Εφόσον βλέπω πως δεν κάνει κίνηση να μου πει τι συμβαίνει αποφασίζω να ρωτήσω εγώ.

"Έγινε κάτι"
Εκείνος γυρίζει το βλέμμα του σε έμενα.Περιμένω την απάντηση του.

"Ήρθαν τα παιδιά στο σπίτι, σχεδόν κάθε μήνα μαζευόμαστε όλοι σε ένα σπίτι, με μπύρες φαγητό και μια καλή ταινία που έχει επιλέξει ένα άτομο"

"Είναι κάτι σαν έθιμο"
Συνεχίζει.

"Και σήμερα είναι η σειρά μου, δεν μπορώ να αρνηθώ"
Λέει, εντάξει η αλήθεια είναι πως θα προτιμούσα να κάτσουμε εδώ λίγο ακόμη και μετά να πάμε σπίτι.
Ίσως να συζητήσουμε, θέλω να συζητήσουμε το μεταξύ μας.
Δεν ξέρω τι νιώθει και αν νιώθει κάτι για εμένα.Δεν μπορεί να συνεχίσει να με φιλάει και στο τέλος να το μετανιώνει λέγοντάς πως ήταν λάθος.
Δεν θέλω να είμαι το παιχνίδι κανενός.Όσο και αν θέλω τον Πάνο δεν γίνεται να συνεχιστεί αυτό.
Πρέπει να μιλήσουμε κάποια στιγμή.

"Εντάξει, δεν πειράζει καταλαβαίνω"
Του χαμογελάω προσπαθώντας να κρύψω την απογοήτευση που νιώθω αυτή τη στιγμή.
Έπρεπε σήμερα;
Σήμερα που περνούσαμε τόσο καλά;

"Μην ανησυχείς, θα το επαναλάβουμε"
Μου δίνει το χέρι του βοηθώντας με να σηκωθώ.

Πάω να πιάσω την κουβέρτα και με σταματάει το χέρι μου λέγοντάς μου πως θα την μαζέψει αυτός.
Γελάω στην ιδέα του Πάνου να διπλώνει την κουβέρτα.
Οι σκέψεις μου δεν πραγματοποιούνται όταν εκείνος αντί να διπλώνει την κουβέρτα την κάνει ένα κουβάρι.

"Αλήθεια τώρα"
Γελάω και εκείνος ανασηκωνει τους ώμους του χαρίζοντας μου ένα από τα ομορφότερα χαμόγελα του.
Και ναι, αυτό το χαμόγελο αγάπησα.

"Είναι άπλυτη έτσι και αλλιώς"

Κουνάω το κεφάλι μου καταφατικά.
Μου κάνει χώρο για να περάσω πρώτη και με ένα νεύμα προχωράω μπροστά προς το αυτοκίνητο του.