Τον κοιτάζω στιγμιαία.Μια ανάσα ανακούφισης βγαίνει από μέσα μου,την κρατούσα αρκετά λεπτά.
Εγώ πίστευα πως ήταν κάποια φίλη του,ή κάποια παλιά κοπέλα του ή κάτι τέτοιο.Δεν πέρασε καν από το μυαλό μου πως θα μπορούσε να ήταν αδερφή του.Όταν τον είχα ρωτήσει αν έχει αδέρφια είχε πει όχι.Είπε ψέματα?
Σκέψεις κατακλύζουν το μυαλό μου.Χαμογελάω αμήχανα στον Πάνο ο οποίος με κοιτάζει με ένα βλέμμα,το οποίο δεν μπορώ να περιγράψω.Σαν να χαίρεται με την αμηχανία μου.
"Χάρηκα"λέω ξανά στην κοπέλα χαμογελώντας αληθινά αυτή τη φορά.
Μου ανταποδίδει το χαμόγελο."Πέρασε μέσα,μην στέκεσαι εξω"της κάνει χώρο και εκείνη σκουπίζει τα πόδια της στο μικρό χαλάκι πριν περάσει την πόρτα.
"Που να την αφήσω"ρωτάει δείχνοντας του ένα μικρό σάκο.
Ο Πάνος κάνει κίνηση να τον πάρει στα χέρια του και εκείνη γνέφει αρνητικά.
"Μπορώ και μόνη μου,εξάλλου ξέρω αυτό το σπίτι"χαμογελάει"Πήγαινε την στο δωμάτιο μου,εκεί θα κοιμηθείς"της λέει και εκείνη με ένα νεύμα ανηφορίζει τις σκάλες.
Προσπαθώ να μην κοιτάζω τον Πάνο,η ντροπή μου αυτή τη στιγμή δεν περιγράφεται.
Γιατί ήμουν τόσο ανόητη?
Της μίλησα με απότομο και κάπως ψυχρό τρόπο,ελπίζω να μην σχημάτισε ήδη κακή εικόνα για εμένα.Ο Πάνος το διασκεδάζει.Κάνω μεταβολή να φύγω,να πάω στο δωμάτιο μου και να κρυφτώ κάτω από το μαξιλάρι μου μα με σταματάει η φωνή του.
"Προς τι αυτός ο αγενής τρόπος"
Η φωνή του ακούγεται σαν ψίθυρος, εγώ δεν γυρίζω να τον κοιτάξω.Ξέρω πως αν γυρίσω,θα έρθω αντιμέτωπη με εκείνον,και δεν θα μπορώ να πω λέξη.Τελικά γυρίζω αγνοώντας τις σκέψεις στο μυαλό μου.Εχει τα μάτια του κολλημένα πάνω μου περιμένοντας μια απάντηση μα εγώ δεν είμαι ικανή να του δώσω μια.Με κοιτάζει και η αγωνία μου μεγαλώνει.Με πλησιάζει με αργά και σταθερά βήματα.Οι φλέβες των χεριών του πετάγονται εξω με έναν εκπληκτικό τρόπο,τα μάτια του έχουν ανοίξει λογω του ήλιου που πέφτει από το παράθυρο,και τα μαλλιά του γυαλίζουν.
Σταματάει στο ένα μέτρο ανάμεσα μας και τυλίγει τα χέρια του στο στήθος του.Παίρνω μια βαθιά ανάσα προσπαθώντας να ηρεμήσω,ενώ ταυτόχρονα σκέφτομαι τι να του πω.
Ζήλεψα γιατί νόμιζα πως ήταν φίλη σου και ήθελα να της πάρω το μαλλί και να της το βγάλω τρίχα τριχα?
Ή μήπως όταν την αγκάλιασες και της είπες πως σου έλειψε ήθελα να πάρω τα κεφάλια σας και να τα σπάσω σαν δυο πεπόνια?
Μπα όχι,κακο.
VOCÊ ESTÁ LENDO
Roomates "by accident" [✓]
Fanfic"Μπ-μπορείς να με αφήσεις;" τραυλιζω "Μα μωρό μου, και οι δύο ξέρουμε πως δεν θες να σε αφήσω"λέει και ενώνει τα χείλη μας. Απόσπασμα από Part 40 __ Η Νεφέλη είναι μια 16χρονη μαθήτρια της δευτέρας λυκείου η οποία καταλήγει να ψάχνει σπίτι με συγκάτ...