Het magische boek

Hoofdstuk 3

Een uur later kwamen er piccolo's die onze spullen ophaalden.
Correctie: Wills spullen. Ik was namelijk een beetje onvoorbereid in deze wereld verschenen.
We liepen gehoorzaam achter de twee mannen met rode pakjes aan, die ons naar onze kamers leidden. Jammerend verliet ik de hal, die mooie... prachtige.. hal... Gelukkig was het ook mooi bij de trap. We moesten nogal ver omhoog, dus het was wel fijn dat er iets was om te bekijken. Waarschijnlijk was dat ook de reden dat het er hing.
'Is er geen lift of zo?' mompelde ik uitgeput. Will keek me aan. 'Hm? Zei je wat?' zei hij. Geschrokken keek ik op. 'Oh, nee. Ik had het gewoon... tegen mezelf..' zei ik snel. Will knikte.

We gingen helemaal naar de bovenste verdieping. Niet echt mijn eerste keus, maar het resultaat was wel goed. Bij de bovenste traptrede zei een van de piccolo's: 'We zijn er! Nou, kies maar een kamer uit. Hier overnacht toch niemand'. Ik trok mijn wenkbrauwen uit verbazing op. Een hele verdieping voor ons tweeën? Oké.

De mannen glimlachten om mijn reactie. Toen draaiden ze zich om, zeiden 'Succes' en hobbelden weer naar beneden. Will en ik bleven achter.

'Ik ga gewoon in de eerste kamer, denk ik...' zei Will na een tijdje. Ik knikte met open mond.
Een hele verdieping... Ik was nog steeds in shock. Will lachte. 'Wat?' zei ik en sloot mijn mond (die een beetje droog was geworden toen ik hem open hield). Wills ogen glinsterden helemaal. 'Niks...' zei hij met een geniepige lach. Om een gesprek de vermijden pakte hij zijn bagage en holde snel naar de dichtstbijzijnde kamer. 'Zie je later!' zei Will met nog steeds een brede grijns. 'Zie je later' mompelde ik en keek weer rond. Hoe cool was dit?!

Aan de wanden hingen echt prachtige schilderijen. Schilderijen die bij mij thuis gewoon in een museum zouden hangen. Er stonden ook een paar planten in de gang en aan het plafond hingen hele chique lampen. Als hier nooit iemand kwam, dan hebben ze het hier wel goed schoongehouden. Waarschijnlijk hoopte ze gewoon op een royalty. Waarschijnlijk waren wij nogal anticlimax voor hun beeld van prinsen en prinsessen.

Na een lange tijd staren besefte ik me dat ik nog steeds bij de trap stond. Ik besloot om een kamer uit te gaan zoeken en deed een paar stappen vooruit. Mij kennende stopte ik natuurlijk een paar keer om rond te kijken in de kamers die ik toch niet zou gaan kiezen.
Toen ik uiteindelijk een kamer had uitgezocht ging ik me gelijk wassen, ik stonk echt verschrikkelijk. Ik sprong onder de douche, zette de kraan lekker warm en stond er wel een halfuur onder. Dat is voor mij nogal lang, want ik douche meestal vijf minuten of zo. Daarna rommelde ik in een van de (gevulde) kasten in mijn kamer. Met geluk vond ik een grote stapel nachtjaponnen, haalde één van de stapel en trok 'm aan. Ik moest vaker zoiets aandoen, dacht ik. Het was gewoon een soort deken achtige jurk, die misschien een beetje te groot zat, maar dat maakte niet echt uit. In mijn haar had ik een simpele vlecht gemaakt, of hoe ik het liever noemde, de Kayla vlecht, omdat ik meestal zo'n vlecht inhad.

Na het douchen en omkleden liep ik naar mijn bed. Ik keek op het klokje die op het nachtkastje stond. Het was al half acht. Ik wist nou niet of ik als moest gaan slapen of niet. Ik bedoel, ik heb geen flauw idee wat ik morgen ga doen en niet dat ik geen zin in had om te slapen (Want het zag er namelijk super donzig uit), maar ik was niet echt moe. In plaats van liggen op het bed, koos ik er voor om mijn nieuwe pantoffels aan te doen en de verdieping door de zoeken. Ik sloop langs Wills kamer en begon bij de eerste kamer (niet die van Will, maar die aan de overkant). Dat was gewoon een kamer. Die daar naast stond vol met hobby artikelen. Ik merkte op dat er veel gewone kamers waren, alsof er ineens zoveel elite mensen kwamen logeren of zo. Toen ik een paar meter van Wills kamer verwijdert was liep ik weer gewoon. Ik liep ook per ongelijk mijn eigen kamer in zonder er bij na te denken. 'Oh, haha' zei ik toen zacht en liep de kamer weer uit.

Een paar kamers naast de mijne vond ik een grote bibliotheek. Ik keek mijn ogen uit toen ik de kamer in liep. De muren waren helemaal bedekt met boeken kasten en stonden ook helemaal vol. Er stond zelfs een trap zodat je bij de bovenste rijen kon komen (zegt genoeg over de grootte toch?!?). Dit was zeker mijn afdeling. Ik voelde me net een kind in een snoepwinkel. Zo blij was ik.
Met veel plezier ging ik de rijen boeken langs en pakte de boeken die me wat leken. Ook gebruikte ik de trap, gewoon voor de lol. Ik vermoedde dat het allemaal andere boeken waren en had dus echt geluk dat ik deze boeken nog nooit had gelezen. Ik was heel benieuwd waar een fictie boek overgaat in een fictie verhaal. Niet dat dit fictie is.