Het magische boek

Hoofdstuk 11

Daar zat ik dan. Naast Will zat ik gezellig kampliedjes mee te zingen. Hij lachte soms en ik prikte dan in zijn buik. Soms keek in naar Luuk die ons aanstaarde. Hij glimlachte bij het zien dat wij het gezellig hadden. Waarschijnlijk vond hij ons een leuk stel. Je weet wel, vriend en vriendin met een relatie. Mensen die een relatie hadden waar liefde in voor kwam. Ik dacht eraan en kreeg een nog warmer gevoel dan dat ik al kreeg door het vuur. Leken we echt op een stelletje?

'Eten!' schreeuwde iemand in de verte. Iedereen keek om. Saters huppelden onze kant op met van alles en nog wat. Niemand keek daar raar van op. Ik bedoel, het is toch normaal dat er half geit half mens eten serveren? Iedereen kreeg een bord met eten wat ze zelf wouden. Ik wou bijna zeggen dat ik nog niks had besteld maar de sater duwde gewoon een bord met pizza in mijn handen. 'Oh...' zei ik verbaasd. Will gniffelde. 'Wat?' vroeg ik. 'Die borden vullen zich naar wens van de "klant"... Maar jouw reactie...' hij lachte weer. Ik trok een wenkbrauw omhoog. Hij lachte nog harder en ik ging mee. Voor we het wisten was ons eten bijna koud. 'Misschien moeten we eten...' zei ik een veegde een traan weg. 'Ja. Laten we dat maar doen...' zei Will en richtte zich nog half gniffelend op zijn eten.

Gelukkig had ik honger en stouwde zonder erbij na te denken een koude pizza naar binnen. Ondertussen kwam er een sater langs met een paar glazen. Hij gaf mij een glas met water. 'Zooo... dat had ik niet achter je gezocht, Kayla Woods...' zei Will. Ik keek naar zijn glas en toen naar hem. 'Jij hebt ook gewoon water...' zei ik. Will keek naar zijn glas en toen naar de mijne. 'Dat wist ik...' zei hij ongemakkelijk en keek snel weg. Ik glimlachte.

Na het eten namen Don en Yitus ons mee naar een tent die ze speciaal voor ons hadden opgezet. Iedereen kreeg een kamer aangeboden, zelfs Grey. Jammer genoeg wees hij het voorstel af en zei dat hij gewoon weer naar huis zou gaan. Dus we namen afscheid van Grey. Ik gaf hem een knuffel (die hij niet wou, maar toch kreeg) en zwaaide hem uit. 'Ik zal hem missen...' zei Luuk. We knikten.

Toen we dat achter de rug hadden gingen we weer terug naar onze tent. Ik kreeg (natuurlijk) de grootste kamer. Met een diepe zucht ging ik op het bed zitten. Ik veerde een paar keer op en neer. Ik viel achterover en genoot van het zachte matras. 'Hier kan ik wel aan wennen...' zei ik zacht. 'Dacht het wel...'. Ik zat meteen overeind. Daar was hij weer. Will. Met zijn armen over elkaar liep hij goedkeurend door de kamer. 'Luxe hoor..' zei hij en kwam naast me zitten. Ik weet niet wat hij probeerde te doen, maar volgens mij liep het niet helemaal volgens plan.

Na een tijdje ongemakkelijkheid zei hij dat hij weer weg moest. 'Ben nogal moe' zei hij. 'Slaaplekker' zei ik tegen hem. 'Slaaplekker' zei hij terug en verliet de kamer. Pyjama, dacht ik. In mijn kamer stond een kast (zoals gewoonlijk, ze staan echt overal!). Ik liep er heen en deed de deur van de kast open. Ik schrok me rot. Er vloog een kleine (maar prachtige) elf de kast uit. Ze had roze haren en een prachtige jurk. 'Hallo' piepte de elf. 'Ik ben Levia. Levia is een mode-elf. Levia zorgt voor al je kleding!' piepte ze verder. Ik keek haar vrolijk aan. 'Nou.. eh.. leuk je te ontmoeten Levia. Ik ben Kayla..' zei ik. De elf glimlachte. 'Wat kan Levia doen voor mevrouw Kayla?' vroeg ze. Ik aarzelde even. Moest ik haar opdrachten geven om iets voor mij te doen? 'Een pyjama... alsjeblieft...' zei ik. Levia knikte en begon gelijk te rommelen in de kast. Een seconde later kwam ze weer tevoorschijn met een flanellen pyjama. Eindelijk, dacht ik, een échte pyjama met een shirt en broek.

'Bedankt!' zei ik tegen Levia. Ze knikte en ging de kast in. De kast sloot zich vanzelf en alles leek weer normaal. Geen elf meer, geen magie. Ik liep met de pyjama naar de badkamer en ging me douchen. Onder de douche realiseerde ik me dat waar ik me bevond nogal onmogelijk kon zijn. Ik bedoel, de tent waar ik in stond was even groot als een gemiddelde schuur. Vanbinnen leek het wel op een villa die maar één verdieping had. Ik stond letterlijk onder een luxe douche die nergens op aangesloten zat. Ik douchte me met water dat nergens vandaan kwam. Even stond ik stil en keek om me heen. Als er geen magie was geweest had ik waarschijnlijk nu in een klein en vies douchehokje gestaan. Toch handig, die magie.