Het magische boek

Hoofdstuk 7

Later die middag vochten we weer. Twee volgelingen van de vampiers kwamen opdagen. Niet dat het een heel groot probleem was. Ik bedoel, we hadden die ochtend al een paar verslagen, die twee waren dan vast een makkie.

We hadden Will ergens achter de bosjes achtergelaten zodat hij veilig zou zijn. 'Ik kan ook vechten hoor' zei hij. 'Will...' zei ik en keek hem bezorgt aan. 'Laat dit aan ons over, jou enkel moet gewoon even rusten...'. Will zuchtte en ging comfortabel zitten. 'Het spijt me echt...' zei ik. 'Geeft niet...' zei hij. 'Als je ze maar verslaat...' zuchtte hij. Ik knikte belovend.

Voordat we de vampiers zouden aanvallen gaf ik Will een dolk, zodat hij zichzelf kom verdedigen als het nodig was. Toen liepen we bij hem weg en begonnen met het gevecht. De "vampieren" lachten geniepig, wat er eerlijk gezegd lelijk uit zag.

Kleng.
Ik viel eerst aan. De vampier had natuurlijk betere vecht skills en was me soms te slim af. Gelukkig was ik slim genoeg om de keuze te maken als ik moest duiken, twee keer miste het me op een haar na (wat echt doodeng was). Voor de rest ging het wel goed. Het was zo'n normaal zwaardgevecht, zoals je in films ziet. Alleen dit zag er wat realistischer uit en mensen raakten écht gewond (bij deze ook vampiers).
Terwijl ik met mijn gedachten bij films was scheerde er een zwaard langs me. Een centimeter dichterbij en ik had een litteken gehad. Ik hield me weer bij het gevecht en viel weer aan. Om mezelf te irriteren luisterde ik naar de geluiden op de achtergrond van Luuk, die niet veelbelovend klonken.

Na een tijdje was ik het zat en viel aan bij de zij. Het hielp niet echt, maar de sfeer veranderde wel.

'Oh, wil je het zo spelen?' sliste de vampier met een lelijke lach waarbij zijn/haar puntige tanden zichtbaar waren. Die tanden waren zo angstaanjagend, ze leken wel rechtstreeks uit een film (en dat is slecht als je het wilt weten).
Het enige wat mij een misselijk gevoel gaf, was dat er opgedroogd bloed aan zat en dat zijn/haar bek meurde. Met een misselijk kijkend gezicht viel ik weer aan. Deze keer bij (ik gok dat t een zij is) haar schouder. kleng. Ze was me te slim af. Mijn zwaard viel bijna uit mijn handen. Gelukkig hertelde ik me snel en viel weer aan. Deze keer met meer succes

Toen hoorde ik Luuk ineens triomfantelijk juichen. 'Haha! Had je niet verwacht hé, bloedzuigertje?' riep Luuk en deed een vreugde dansje
Het enige wat mij blij maakte was dat we weer een extra zwaard hadden.
Mijn vampier kreunde even. 'Luuk' zei ik terwijl ik de vampiers aanval blokte. Hij draaide om en keek me even aan. 'Oh ja, natuurlijk...' zei hij na een tijdje denken. Hij kwam aan de andere kant van de vampier staan. 'Dit is niet eerlijk!' krijste de vampier. Ik haalde mijn schouders op. 'Pech' zei ik zacht. Ik keek Luuk aan en hij knikte. Toen vielen we tegelijk aan. De vampier slaakte een gil en verdween toen in stof. Luuk juichte weer. 'Yes!' joelde Luuk. Hij deed weer een klein overwinningsdansje terwijl ik het andere wapen oppakte.

Met een dansende Luuk naast me liepen we terug naar Will, die met twee armen over elkaar zat. 'Dat ging snel...' zei hij en kwam weer overeind. 'Nah, was niks...' zei ik opscheppend en douwde een zwaard in mijn rugzak (wat trouwens niet heel soepel ging).

Samen waggelden we verder.

Soms gaven we Will een steuntje, hij deed dan zijn arm om onze schouders zodat hij zijn been in de lucht kon houden. Onderweg kwamen gelukkig een kleine herberg tegen. 'Blijf jij bij Will? Ik ga wel even naar binnen om te vragen of er plek is' stelde ik voor. 'Is goed' zei Luuk.

De herberg zag er schattig uit. Het was niet heel groot, maar er was waarschijnlijk wel genoeg plek. Toen ik de deur open deed ringelde er een belletje. Gelijk verscheen er een vrouw achter de balie. Ze had een hele brede glimlach op haar gezicht. Ik liep naar de balie toe en begroette de vrouw vriendelijk. 'Is er nog plek voor drie?' vroeg ik zacht. De vrouw keek op een papiertje. 'Oeh... net niet...' zei ze. 'Maar we hebben vast nog wel een extra matras!' ging ze verder. Ik keek even naar de deur en dacht na. Is dat handig? dacht ik. Doe het gewoon, zei de stem in mijn hoofd. Het is waarschijnlijk het beste dat je zult krijgen!