Zawgyi
ကိုကို၊ သားေနမေကာင္းလို႔။ ေမေမလည္းမရွိဘူး။ အိမ္ျမန္ျမန္ျပန္လာ ဆိုတ့ဲစာတစ္ေစာင္ေၾကာင့္ Sehun အလုပ္ေတြ ျမန္ျမန္လက္စသတ္ၿပီး အိမ္ကို အေျပးျပန္လာရသည္။ ဒီၾကားထဲ လူမမယ္မွာလိုက္သည့္ ပီဇာလည္းဝင္ဝယ္ရေသးသည္။
ေနမေကာင္းဘူးလည္းဆိုေသး၊ ပီဇာဝယ္လာခိုင္းေတာ့ ဒီကေလး ေနမေကာင္းတာ အိမ္အကူအေဒၚႀကီးခ်က္တ့ဲဟင္းမႀကိဳက္လို႔ ဉာဏ္ဆင္တာလားလို႔ေတာင္ ေတြးမိေသးေပမ့ဲ ဝယ္ေတာ့ဝယ္ခ့ဲလိုက္သည္။
ကားအရွိန္ေၾကာင့္ ရိပ္ခနဲ ရိပ္ခနဲ ေျပးေနသည့္ လမ္းေဘးသစ္ပင္ေတြကို ေငးေနရင္း ပလက္ေဖာင္းေပၚမွာ ရယ္ရယ္ေမာေမာနဲ႔ ဖုန္းေျပာေနတ့ဲမ်က္ႏွာေလးကို မ်က္လံုးက ဖ်တ္ခနဲ ဖမ္းမိသည္။ ဒါေပမ့ဲ မီးပြိဳင့္စိမ္းေနရက္နဲ႔ကို ကားေရွ႕ကျဖတ္ေျပးတ့ဲလူတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ သူ႔အာရံုက ထိုလူ႔ဆီေရာက္သြားရ၏။
"တိုက္မိသြားလား"
"မတိုက္မိဘူး ဆရာ.. ကြ်န္ေတာ္ ဆင္းၾကည့္လိုက္မယ္"
ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ ဒ႐ိုင္ဘာကဆင္းၾကည့္ေပမ့ဲ Sehun ကလည္း ေနာက္ခန္းမွာထိုင္ေနခ့ဲလို႔ မေကာင္းတတ္တာေၾကာင့္ ကားထဲကထြက္လာခ့ဲလိုက္သည္။
ဒ႐ိုင္ဘာလီက သူ႔ဖုန္းနံပါတ္ကို ထိုလူ႔လက္မွာ ကမန္းကတန္းေရးေပးၿပီး တစ္ခုခုျဖစ္ရင္ ဆက္သြယ္ဖို႔ေျပာေပမ့ဲ ထိုလူကေတာ့ ေခါင္းတြင္တြင္ညိတ္ရင္း ဆက္သြားဖို႔သာျပင္ေနသည္။
ဘာျပႆနာမွမရွိတာေသခ်ာေတာ့ သူ အေနာက္ကို လွည့္ၾကည့္မိသည္။ မ်က္ရည္တဝဲဝဲနဲ႔ ပလက္ေဖာင္းေပၚမွာ ငုတ္တုတ္ေလးျဖစ္ေနတ့ဲေကာင္ေလးက သူလွည့္ၾကည့္တာျမင္ေတာ့ မ်က္လံုးလွလွေလးက ဝိုင္းစက္လို႔..။ ေတြ႕ရာေနရာမွာ လွမ္းဖက္ဖ်စ္ညႇစ္ခ်င္စိတ္ေပၚေအာင္ သိပ္လုပ္တတ္သည္။
အေရွာင္အတိမ္းေကာင္းတ့ဲေကာင္ေလး ဘယ္တုန္းက ကိုရီးယားကို ျပန္ေရာက္သလဲ..။ ေန႔တိုင္း ဒီလမ္းကျဖတ္ေနၿပီး အရင္က ဘာလို႔မေတြ႕ခ့ဲရပါသလဲ..။
ေျခတစ္လွမ္းတိုင္း တစ္လွမ္းတိုင္းမွာ ရင္ေတြတလွပ္လွပ္ခုန္ရပါသည္။ ဒါေပမ့ဲလည္း မ်က္စိေရွ႕ကေကာင္ေလးက ပိုတုန္လႈပ္အ့ံၾသေနဟန္မို႔ သူက နည္းနည္းတည္ၿငိမ္ေနသေယာင္ထင္ရသည္။
YOU ARE READING
Give and Take
FanfictionOverprotective big brothers fall for each other's little brothers. (Nov 6th, 2018 - May 7th 2020)
