Zawgyi
ေတြ႕ခ်င္လို႔.. ခဏေလာက္ အိမ္ေရွ႕ကို ထြက္ခဲ့ေပးပါလား ဆိုတဲ့စကားနဲ႔တင္ ကမန္းကတန္း အေႏြးထည္ေကာက္ဝတ္ၿပီး ေျပးထြက္လာမိသည္အထိ Baekhyun ကေတာ့ ရူးရူးမိုက္မိုက္နဲ႔ပင္ စြဲလမ္းေနမိၿပီ။
တစ္ရက္လား.. ႏွစ္ရက္လား..။ မေတြ႕ျဖစ္ခဲ့တာ ေသခ်ာေတြးၾကည့္ရင္ ဘယ္ေလာက္မွၾကာေသးတာမဟုတ္ေပမဲ့ ဒီလူကို လြမ္းသည္။ ျခံထဲကထြက္လိုက္တာနဲ႔ အိမ္ရဲ႕ မ်က္ေစာင္းထိုးေလာက္မွာ ရပ္ထားသည့္ သူ႔ကားႀကီးက ထင္းခနဲ။
"ဦးေလးႀကီး!"
အျပင္ထြက္၍ ကားကိုမွီရပ္ေနသည့္သူကိုျမင္ေတာ့ Baekhyun လွမ္းေအာ္ေခၚလိုက္မိသည္။ ဆတ္ခနဲေမာ့ၾကည့္လာသည့္ မ်က္ႏွာက ထင္ထားတာထက္ ညိဳးႏြမ္းလို႔ေန၏။
"ခ်ာတိတ္.."
အနားေရာက္တာနဲ႔ အရင္ဆံုး ရီေဝေဝအၾကည့္ေတြနဲ႔အတူ အရက္နံ႔က ဖံုးမႏိုင္ဖိမရ။
"ဦးေလးႀကီး ေသာက္လာတာလား"
ႏွာေခါင္းေလးတရႈံ႕ရႈံ႕ျဖင့္ သူ႔အက်ႌကို လိုက္အနံ႔ခံေနသည့္ေကာင္ေလးေၾကာင့္ Chanyeol ျပံဳးလိုက္မိသည္။ လုပ္လိုက္တဲ့ အျပဳအမူတိုင္းက ခ်စ္စရာေကာင္းေနရေအာင္ ဘာေဆးေတြမ်ား စားသလဲမသိ။
"နည္းနည္းပဲေသာက္လာတာပါ"
"ဒါျဖင့္ရင္ မူးၿပီး ေမာင္းလာတာလား"
"အငွားဒရိုင္ဘာပါပါတယ္ခင္ဗ်"
အဲ့ေတာ့မွ ကားေရွ႕ခန္းကို ေခါင္းေလးေစာင္းၾကည့္ၿပီး ၿငိမ္က်သြားသည္။ ဒါေပမဲ့ ခဏပါပဲ။ စကၠန္႔ပိုင္းေလာက္ၾကာေတာ့ သူ႔ဝသီအတိုင္း လႈပ္လႈပ္ရြရြျပန္ျဖစ္လာကာ ေနာက္ခန္းတံခါးဆြဲဖြင့္ၿပီး Chanyeol ကို တက္ခိုင္း၏။ ဘုမသိ ဘမသိျဖင့္ ကမန္းကတန္း ကားေပၚတက္လိုက္ရေသာ္လည္း ဘာလို႔လဲ ဟုမေမးမိပါ။
"ကိုကိုေတြ႕သြားရင္ သားကိုသတ္မွာ"
သူေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ၾကည့္ေနမိတာကို ခ်ာတိတ္က ခပ္တိုးတိုးေလး ေျဖရွင္းခ်က္ေပးၿပီးေတာ့ သူ႔နားမွာ ကပ္၍ထိုင္သည္။ တကယ္က ဘာမွမဟုတ္တာေလးေပမဲ့ သူ႔မွာေတာ့ ရုတ္တရက္ႀကီး ေသြးခုန္ႏႈန္းေတြ ကေမာက္ကမျဖစ္ကုန္ရသည္။
YOU ARE READING
Give and Take
FanfictionOverprotective big brothers fall for each other's little brothers. (Nov 6th, 2018 - May 7th 2020)
