Zawgyi
"ကိုကိုတို႔ကုမၸဏီမွာ အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္မလိုဘူးလား"
စာရင္းေတြစစ္ေနရင္းနဲ႔ပင္ Sehun ရယ္ခ်င္သြားမိသည္။ ေျပာတဲ့ပံုကိုလည္း ၾကည့္ဦး.. ကိုကိုတို႔ ကုမၸဏီဆိုေတာ့ သူနဲ႔မဆိုင္သလိုလို၊ ေနာက္ၿပီး အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္တဲ့။ ကုမၸဏီကို ေကာ္ဖီဆိုင္မွတ္သလားမသိ..။
"ဘာလဲ ဖုန္းဝယ္ဖို႔လား"
"အင္းေလ ကိုကိုေရာ ေမေမေရာ သားကိုမွ မဝယ္ေပးတာ"
"ကုမၸဏီမွာေတာ့ အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္မရွိပါဘူးခင္ဗ်"
သူရြဲ႕ေျပာလိုက္ေတာ့ ဆူပုတ္ပုတ္ျဖင့္။ ဆိုဖာေပၚမွာ ေျခဆင္းထားတဲ့ေျခေထာက္တစ္ဖက္က သူ႔ေပါင္ေပၚ ဖတ္ခနဲေရာက္လာေသး၏။
"ကိုကို႔အဆက္ေဟာင္းက ဘယ္မွာအလုပ္လုပ္တာလဲ"
အဆက္ေဟာင္းလို႔ မေခၚစမ္းပါနဲ႔ လို႔ ျပန္ေျပာခ်င္ေပမဲ့ အခုခ်ိန္မွာ သူနဲ႔ကိုယ္က လက္ဆုပ္လက္ကိုင္ျပစရာ ေရေရရာရာဆက္ဆံေရးမဟုတ္ေလေတာ့ လၽွာဖ်ားက စကားလံုးေတြကို ျပန္ၿမိဳခ်ထားလိုက္ရသည္။
"သူက ဆရာဝန္"
"ေဆးရံုကန္တင္းမွာ အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္ရွိလား"
"ရွိမွာေပါ့.. မသိဘူးေလ.."
"ကိုကိုက ေမးေပးေလလို႔"
ခိုင္းခ်င္တာရွိရင္ ေလသံကတစ္မ်ိဳး..။ Sehun မ်က္ေစာင္းထိုးၾကည့္လိုက္ေသာ္လည္း လပ္ေတာ့ပ္ကိုေဘးခ်၍ ဖုန္းကိုလက္လွမ္းၿပီးသားျဖစ္သည္။ ေဆးရံုမွာတုန္းက ဖုန္းဆက္မယ္ဆိုၿပီး ေျပာခဲ့ေပမဲ့ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ သူ႔မွာ Han စိတ္ဆိုးမွာေၾကာက္တာနဲ႔ မဆက္ရဲ။ ဒါေပမဲ့ အခုေတာ့ ဂ်စ္တူးငရႈပ္ေလးေကာင္းမႈနဲ႔ စကားေျပာစရာရသြားၿပီမို႔ ေတာ္ပါေသး၏..။
တတူတူျမည္ေနေသာ ဖုန္းသံေလးရဲ႕ေနာက္မွာ အိပ္ခ်င္မူးတူး ဟယ္လို ဆိုသည့္ေျဖသံေလး...
"ဟယ္လို.. Han"
"အင္း.. Sehun"
အသံေလးၾကားတာေတာင္မွ ဒီေလာက္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနတာ..၊ အိပ္ခ်င္မူးတူးမ်က္ႏွာေလးသာျမင္ရရင္ Sehun ဘာမွမစားပဲေတာင္ ဗိုက္ျပည့္ႏိုင္ေလာက္သည္။
YOU ARE READING
Give and Take
FanfictionOverprotective big brothers fall for each other's little brothers. (Nov 6th, 2018 - May 7th 2020)
