Wyzwanie Zespołów || Emerson Barrett [ZAKOŃCZONE]

34

Od tam tego dnia Em dzień w dzień do przyjazdu tutaj, chodził z słuchawkami w uszach i słuchał twojego głosu, który go uspokajał i polepszał mu humor- mówi chłopak -Po prostu dziękuje, bo dzięki tobie chociaż że o tym nie wiedziałaś, pomogłaś mu. Nie będę cię teraz tak jak w filmach prosił żebyś go nie skrzywdziła, bo chociaż że znamy się dopiero kilka dni, znam cię na tyle dobrze żeby wiedzieć że tego nie zrobisz- mówi Remington -A tak z innej beczki. Całowaliście się już?- pyta chłopak.
-Tak- odpowiadam mu zgodnie z prawdą.
-A uprawialiście seks?- pyta się chłopak, a ja prawie się zakrztuszam własną śliną.
-Co? Nie- odpowiadam speszona.
-O czym rozmawiacie?- pyta się Em po wyjściu z łazienki, a pierwsze co robi, to całuje mnie w czoło.
-O niczym- odpowiada mu na jego pytanie, jego brat -No to ja was już zostawiam samych. Tobie moja przyszła bratowo jeszcze raz dziękuje i macie być tutaj mi grzeczni, albo bądźcie cicho. A jak już ma coś z tego przyjść na ten świat, to chcę być ojcem chrzestnym- mówi wokalista w pośpiechu i szybko biegnie po schodach na górę, zamykając za sobą drzwi.
-A temu co znowu?- pyta się sam siebie Em i podchodzi do stołu, kładąc na min wcześniej ułożone ciuchy, które miał ubrane na naszej randce. Po zamknięciu drzwi na klucz, Em siada koło mnie na kanapie.
-Co tam robisz?- pyta się, kiedy widzi na moich kolanach blok z kartkami.
-Nic- odpowiadam mu, chowając kartkę na której szkicuje.
-Przecież widzę że coś robisz- mówi i bierze moim kartkę na której właśnie szkicuje portret mojego chłopaka.
-Wiedziałem że moja dziewczyna ma talent do muzyki, a teraz też wiem że umie tworzyć arcydzieła- mówi patrząc uważnie na, prawie już skończony szkic, przedstawiający jego osobę.
-To nic, w porównaniu do twoich arcydzieł- mówię, zabieram mu kartkę, i odkładam wszystkie rzeczy na stół, czując przez cały czas uważny wzrok Emerson'a, na sobie.
Po wykonanej czynności podchodzę do kanapy i...

CDN

Dziękuje za czytanie

Zuzanna Tkacz