Wyzwanie Zespołów || Emerson Barrett [ZAKOŃCZONE]

50

Chyba reszta nie zauważyła rzeczy które leżą na podłodze i oni chyba nie zauważyli że leżymy z Zuzią nadzy.
Remington i Sebastian schodzą z nas i już po chwili wokalista naszego zespołu się o coś potyka i ląduje z hukiem na podłodze.
-Co to do chole...- zaczyna, ale nie dokańcza kiedy widzi o co się potknął. A mianowicie niezdara potknęła się o majtki Zuzi.
-Chcieliśmy z was zerwać kołdrę, ale chyba z tego zrezygnujemy- mówi Seba widząc nasze rzeczy na podłodze.
-To jest bardzo dobry pomysł zrezygnować z tego- mówi Zuzia i przytula mnie, a mój nos jest tam gdzie się przed chwilą znajdował.
Słyszę jak Remington wstaje z podłogi, podchodzi do stołu, bierze z niego kopertę i podchodzi do nas.
-Na czerwonej kopercie jest na pisane "Dla Emerson'a i Zuzanny Barrett"- mówi Remington. Oj jak pięknie by było, gdyby Zuzia byłaby moją żoną i nosiła moje nazwisko.
-"Jako przyszłe małżeństwo, wymyśliliśmy dla waszej dwójki małe wyzwanie. Otóż będziecie naśladować romantyczne zdjęcia par, które chłopacy z domku wam wyszukają. 
Życzymy wam powodzenia"- Remington kończy czytać list i kładzie go z powrotem tam gdzie był. 
Chłopaki podążają do kuchni i całe szczęście zamykają za sobą drzwi tak żebyśmy mogli wziąć naszą bieliznę z podłogi i ją ubrać.
Po zrobieniu tego Zuzia nie wiadomo skąd wzięła i ubiera moją koszulkę, która jest jej o kilka rozmiarów za duża i dosłownie zwisa z tego kościotrupa. Ale Zuzia i tak słodko w niej wygląda.
Kiedy już nie jesteśmy nadzy, podążamy w stronę kuchni i otwieramy drzwi.
-To powiedzcie, jak wam minęła noc?- pyta się Remington, z głupim uśmiechem na twarzy.
-Zarąbiście- odpowiadam mu z takim samym uśmiechem na twarzy i obejmuje moją dziewczynę w talii, a Zuzia się jedynie patrzy na mnie w stylu "Serio?".
-No to przyszłe małżeństwo może sobie usiąść przy stole i czekać aż śniadanie będzie gotowe- mówi kochany mój braciszek Sebastian, więc bez zastanowienia podążamy z Zuzią do stołu i siadamy na krzesłach, koło siebie.
Od razu po usadowieniu naszych pyłków na krzesłach, Zuza przytula się do mojego prawego boku.

CDN

Dziękuje za czytanie

Zuzanna Tkacz