Wyzwanie Zespołów || Emerson Barrett [ZAKOŃCZONE]

10

Kiedy powiedziałam reszcie chłopaków co mają zrobić kiedy mnie z Emerson'em nie będzie zauważyłam też że nie ma nawet pościeli dla szóstej osoby.

Jedziemy już chwilę w grobowej ciszy. Mój wzrok jest wklejony w jezdnie przedemną. Czuje tylko spojrzenie Emerson'a na mojej osobie.
-Pojedziemy jeszcze do mnie po jakiś koc i poduszkę- mówię dalej patrząc na drogę.
-Niby po co ci są potrzebne te rzeczy?- pyta się perkusista nie do końca rozumiejąc po co mi jest potrzebny koc oraz poduszka.
-W domku nie ma dodatkowej pościeli a że będę spać na kanapie to potrzebuję poduszkę i kac- mówię.
-Nie pozwolę ci spać na kanapie. Ja na niej będę spał- zaprzecza.
-Nie, ja będę spać na kanapie bo lubię spać na kanapie i koniec kropka- mówię stanowczo.
-No jak tak bardzo uparciuchu tego chcesz to mażesz spać na kanapie ale możesz w każdej chwili do mnie przyjść i powiedzieć że chcesz spać w łóżku- mówi.
Reszta drogi mija nam na rozmowach o wszystkim i o niczym. 

Najpierw pojechaliśmy do drogerii i kupiliśmy takie rzeczy jak mydło do rąk i wszystko inne co jest potrzebne w normalnym życiu człowieka.
Następy punkt na naszej liście jest super market w którym kupiliśmy różne owoce, warzywa i produkty z których idzie wyczarować obiad. Oczywiście w naszym koszyku nie zabrakło przeróżnych słodyczy i oczywiście jedyne dobro które można wyjadać palcami czyli Nutellę.

Teraz jedziemy w kierunku mojego domu. Jeszcze tylko skręcić i będziemy na miejscu.
-Wychodzisz?- pytam się kiedy Em ani się rusza tylko patrzy się przed siebie z szeroko otwartymi oczkami, tak jak by się nad czymś intensywnie zastanawiał.
-Tak- odpowiada wybudzając się z transu.
-Ty tu mieszkasz?- pyta się kiedy otwieram kluczem drzwi i wchodzę do środka.
-Tak. A co?-
-A czy może szłaś dzisiaj rano o koło szóstej nad ranem biegać po ścieżce gdzie prawie nikt nie chodzi?- pyta się a ja patrze na niego z szeroko wytrzeźwionymi oczami.
-Tak- odpowiadam łamiącym się głosem i głośno przełykając ślinę.
-A czy może...-

CDN

Dziękuję za czytanie

Zuzanna Tkacz