I'm here, where are you?

Hoofdstuk 2: De landing

  ━ ━ ━ ━ ━ ━ ━ ━ ━ Hoofdstuk 2 ━ ━ ━ ━ ━ ━ ━ ━   

Acht uur in een vliegtuig is een hel, trust me.  Ik ruik, als ik me er erg op focus, m'n eigen zweet en nog een vleugje deo die ik in het toilet nog gauw had opgedaan. Alle afspeellijsten heb ik immers gehad en ik luister nu naar die van andere mensen. Mevrouw Martins voert me om het uur een handvol dropjes. Gelukkig kauwt ze het niet voor. Ik ben momenteel bezig met een project voor Instagram op mijn tablet.  De jengelde kinderen hebben volgens mij tape op hun mond gekregen door de stewardess die in haar veelste strakke pakje een beetje door het vliegtuig heen drentelt.  'Excuses, ik moet weer plassen,' glimlach ik naar mijn buurvrouw terwijl ik opsta.  'Is goed, mijn jongen,' glimlacht ze terug.  Ze trekt haar benen wat in en maakt plaats. Wat bof ik toch met haar als reisgenoot. Bij het toilet aangekomen hoor ik gekreun. Verward zoek ik naar de stewardess. Het zal toch niet dat zij ligt te kreunen op het toilet met iemand uit het vlieg.. Omg, de deurklink beweegt! Ik maak me uit de voeten en schuil achter een gordijn dat daar vreemd genoeg hangt.  'Ah fuck,' hoor ik de stewardess. 'Stomme tampons ook weer. Nee hoor Sanne, ga jij maar lekker met je bloedende doos in een vliegtuig. Verdomme.' Ik moet moeite doen om niet te lachen en druk me tegen de wand aan. Haar hakjes vervagen weg.  Ik haal nu wat beter adem en ga nu zelf naar het toilet.  Ik heb dus gelukkig niemand betrapt op vliegtuigseks.  Alhoewel, een tampon kan er toch ook wel zonder kreunen in?  Het zal wel een mij liggen. Ik was mijn handen na het doorspoelen en veeg mijn handen aan mijn broek. Er hangt geen velletje papier meer aan de.. ja, hoe heet dat ook al weer? What ever, ik druk de klink omlaag en ga even later weer op mijn plekje zitten. 

'Dames en heren, zou u zo vriendelijk willen zijn om de teugels weer om te doen?' Okay?  Ten eerste, wees gender neutraal doos en ten tweede, teugels?! Zeg dan gewoon gordel, is niet zo moeilijk toch? Okay na acht uur vliegen raak ik ook een beetje van het padje af na totaal geen slaap maar goed.  Toch klik ik mijn "teugels" vast en we zetten de landing in.  Iedereen begint uitbundig te klappen en het tape is schijnbaar van de kinderen hun monden af want die beginnen weer keihard te blèren. Ik pak zo gauw mogelijk mijn rugtas en ren naar de slurf. Seksistisch? Maybe. Bij de aankomsthal begint er toch een stel fangirls te gillen. Ergens tussen die groep spot ik een paar jongens maar het zijn vooral meiden. Mevrouw Martins kust me op mijn wang en drukt een briefje in mijn hand. Daarna loopt ze naar de groep fangirls en maakt een gekke danspas. Iets met ballet vermoed ik.  De groep begint angstaanjagend te gillen en te klappen.  En ik was bang om te vliegen? Nou, dit overtreft alles. Mevrouw Martins begint naar me te zwaaien als ik met mijn big ass koffer langs haar loop. 'Bedankt voor alles!' gil ik naar haar. Ze lacht liefjes.  

Ik speur algauw naar iemand met een bordje "Elias".  Dat zie je altijd in films dus waarom nu niet? Mensen beuken me opzij en roepen iets in de trend van "fuck off". 'Elaaies Elaaiesss?' Hoe iemand mijn naam zo verlept uitspreekt, doet me toch een beetje pijn.  'Hier ben ik!' zwaai ik tussen de hordes mensen.  Ik typ naar Rune en Rhydian dat ik nog leef en niet ergens op een rots uiteen ben gespat. Het zou nu 3 uur in Nederland 's nachts zijn en hier is het acht uur in de ochtend. Ik voel me ontzettend brak. Misschien zat er toch iets alcohols achtig in die dropjes, you don't know that.  Maar ik had eigenlijk ook niet geslapen de dag voordat ik ging vliegen.  Ik wil m'n moeder appen maar hou me in. In plaats daarvan loop ik recht op het accent dat mijn naam omroept. 'Elaaies! Elaaaies!' Nee, het is Eli-as. Ugh, die Amerikanen ook altijd. Algauw vind ik een groot uitziende kale man met boven zijn hoofd een kartonnen plaat waar met trots mijn naam op staat geschreven. 'Elaaies, welkom in Amerika,' groet hij me. Ik heb echt de neiging om hem te verbeteren maar ik wil eigenlijk gewoon slapen en loop als een mak schaap achter hem aan. 'Stap in en maak jezelf gemakkelijk.' Ik doe wat hij vraagt en klik de "teugels" vast. 'Ik ben Logan, voorlopig jouw chauffeur.' Hij schudt me de hand en rijdt het terrein af. 'Elias,' zeg ik op mijn beurt, in de hoop dat hij de hint oppikt dat hij m'n naam verkeerd zei. 'Nou, daar gaan we. Gordel om? Dan kan ik doen wat ik altijd doe.' zegt Logan als hij me ziet gapen. 'Wat doe je altijd?' vraag ik hem verbaasd.  'Rijden, dommerd,' lacht hij. Ik rol met mijn ogen.  'Erg grappig,' zeg ik zeer sarcastisch. Dit doet Logan nog meer bulderen van het lachen.  'You're welcome, buddy.'

A/N:

De eerste hoofdstukken zijn een feit! Elias is niet in stukken gespleten en Logan is de ultra grappenmaker van de dag.  Ja, ik kan weinig Engels dus alle Amerikaanse personen praten wel in het Engels maar het staat er in Nederlands. Dat was het! Dikke doei!