I'm here, where are you?

Hoofdstuk 20: Alles is ruk

'Dat is ja..' Rhydian zoekt duidelijk naar woorden en kijkt me wanhopig aan. Als ik mijn schouders op haal, schiet zijn blik naar Rune. 'Is het een tiener geheim?' grinnikt Floortje. 'Ja!' we schreeuwen het bijna in koor. 'Okay,' lacht Floortje terwijl ze aan de stofzuiger sjort. 'Dan ga ik maar, succes.' We kijken met z'n drieën haar na en zuchten opgelucht als ze uit het zicht is. Gwen huppelt naar Rune en omklemt haar kleine armen om haar heen. 'Hayy,' mompelt ze, wat nauwelijks verstaanbaar is. 'Ik ga nieuw drinken pakken.' Ik draai me om en geef Rune een knipoog. 'Dat is Gwen btw.' En weg ben ik. 

Als ik in de keuken sta, wachtend op het koffie apparaat, schrik ik op van een klop. Een zwarte bivakmuts verschijnt voor het glas en ik deins geschrokken achteruit. 'Holy shit!' roep ik. De man, wat duidelijk te zien is aan zijn brede schouders, drukt ook duidelijk geschrokken zijn vinger tegen zijn mond aan. Great, ik moet dus stil zijn. Het knipperende rode lichtje van het koffie apparaat springt aan en geeft aan dat het nieuwe glas inmiddels is gevuld. De man kijkt me aan terwijl ik alles opnieuw op een dienblad zet. Zijn ogen die me stuurs aankijken vanuit zijn muts branden op mijn tedere huid. Twijfelend bedenk ik me dat ik wel wil weten waarom hij daar staat en vooral: hoe. Weer een klopje. Zachter. Zijn ogen zoeken duidelijk mijn aandacht. Ik laat mijn vingertoppen van het dienblad afglijden. Voorzichtig keer ik me naar hem toe. Hij drukt zijn lijf enthousiast tegen de glasplaat aan. Zijn handen gebaren naar de deur. Ik twijfel maar ik ben een naïef persoon dus doe ik het maar.

Ik trek het vest van Eugéne aan die over de stoel lag en loop een tikkeltje beangstigend naar buiten. 'Haayy, ik ben het.' Ik herken de stem en wacht geduldig af. Hij trekt zijn muts af en zijn ogen kijken me aandringend aan. 'Nikolai, ik heb antwoorden nodig.' Mijn stem klinkt smekend en ik weet dat ik nu mijn wenkbrauwen frons. Mijn lippen zijn droog en ik lik ze om ze nat te maken terwijl ik mijn kiezen een stukje van mijn wang laat vermalen. Afwachtend op zijn antwoord. 'Sure.' Zo nonchalant hij is, zo antwoord hij ook. En ik weet niet of ik het leuk vind. 

We lopen naar een bankje waar onder witte bloemen bloeien. Hij plaatst zijn handen op zijn knieën en kijkt me dan afwachtend aan. 'Je kunt me niet wijs maken dat je enkel bevriend met me wil worden en me daarom op onbekende tijdstippen komt bezoeken.' Ik kijk hem aan. 'En dat met een bivakmuts op,' ga ik verder. Hij wrijft over zijn stoppelbaardje en glimlacht dan. 'Zoals je weet is Margot en de rest van dit huis niet al te dol op me. Dat heeft te maken met dat ik een keer met een paar vrienden het huis ben ingedrongen. Ik had een vriendinnetje waarvan de moeder hier werkte. Uit haar verhalen wist ik dat er veel te halen was.' Hij fronst zijn wenkbrauwen en wrijft over zijn linker knie. 'Helaas had haar moeder oftewel Margot ons betrapt. Op voorwaarde dat ik lief voor haar dochter zou zorgen, liet ze ons vrij.' Ik laat mijn blik rusten op de boomschors van een boom. Hij is niet gay. Ik was zijn slachtoffer niet. Alles is ruk. Fuck!

Ik sta resoluut op en been weg. Op de achtergrond hoor ik hem mijn naam roepen maar ik negeer hem. Mijn gevoel neemt de overhand en huilend trek ik de voordeur achter me dicht. Die valt in het slot en ik laat me tegen de deur aanvallen. Gepijnigd trek ik een paar keer aan mijn haren. Hoe kon ik zo stom zijn?  

'Elias?' Een lieve stem maakt me dat ik op kijk. Rune, Rhydian en Gwen komen bezorgd op me af. Rune omklemt het handje van Gwen terwijl Rhydian op me af rent om me te knuffelen. Zijn parfum maak me ietswat rustig en ik piep als ik even geen adem krijg. Gelukkig krijg ik de ruimte om een flinke teug lucht te nemen. 'Waarom was je weg?' Gwen speelt met haar haren als ze me de vraag stelt. 'Er was iemand,' hakkel ik. 'En die moest ik even wat duidelijk maken.' Ze giechelt zoals alleen meisjes dat kunnen. 'Held,' lacht ze zachtjes. 'Inderdaad,' voegt Rune toe. 'Ze vertelde over haar zus en het incident. Je bent echt een held.' Ik glimlach verlegen. Nee, dat was Nikolai.