I'm here, where are you?

Hoofdstuk 19: Welkom in NY!

Ik sta met m'n mond vol. Rhydian drukt zijn lijf tegen me aan en ik zie nog net Rune met 4 koffers glimlachend een foto maken voordat Rhydians haar me opslokt. 'O my gawd, Elias. Ik heb je zo gemist,' huilt hij terwijl zijn handen m'n shirt haast uitrekken. Ik heb een brok in m'n keel en snuif zachtjes zijn parfum op. Mijn neus begraaf ik in zijn nek, die ijzig koud blijkt te zijn. 'Wat een verrassing,' zeg ik geëmotioneerd. 'Hallo? Mag ik ook nog hallo zeggen?' hoor ik de stem van Rune. Rhydian laat me los maar voordat Rune ook maar één stap vooruit kan zetten, vliegt ie me alweer weer om de hals. 'Ik kan het niet!' Koude druppels belanden in mijn nek en schouder. Misschien de regen, misschien tranen. Of allebei. Ik voel hoe een klein lijfje zich tussen ons in wringt en warme handen liggen even later op mijn onderrug. Ook haar parfum ruik ik nu inmiddels. Ik geniet van hun geuren en warmte. 'Kom alsjeblieft verder,' fluister ik breekbaar. Ze nemen afstand en pakken elk twee koffers. Het grind onder hun voeten knarst en ik hou de deur uitnodigend voor hun open. Rhydian probeert nog gauw zijn natte wangen iets droger te maken maar ik zie alweer een traan uit zijn oog druppelen. Onbegonnen werk zo te zien. Ik wil in mijn broekzak diepen, opzoek naar een zakdoekje maar voel niks. Ze parkeren hun koffers bij de lift en ik neem ze mee naar de woonkamer. 'Wat is dat,' wijst Rune hoofdschuddend. Ik volg haar vinger en stop bij de bobbel in de bank. 'De bank heeft een erectie,' lacht Rhydian. Ik lach met hem mee. 'Nee, ik heb daar wat verstopt.' zeg ik. 'Chocolade? Tenminste dat doe ik altijd,' zegt Rune met een creepy glimlach. 'Het dagboekje van John; de huisgenoot van Eugéne,' fluister ik mysterieus. Rhydian geeft me een high five terwijl Rune nadenkend over haar kin wrijft. 'En waarom lees je het?' vraagt ze dan. 'Gewoon,' zeg ik. 'Das geen reden,' sist Rhydian me toe. 'Beetje privacy inbreuk eh?' gaat Rune veder. Ik staar naar de grond. 'Des te meer redenen om het te lezen!' jubbelt ze. 'Last van moodswings?' plaagt Rhydian. 'Nee hoor, was jullie aan het plagen,' lacht ze terug. Ze trekt het ding uit de bank en gaat er eens goed voor zitten. Rhydian neemt voorzichtig plaats naast haar. Hij is niet zo van het op de bank ploffen. Dat is meer mijn ding.  Ik open de deur naar de keuken en schenk het nodige voor hun in. Koffie voor mij, chocolade melk voor Rhydian en thee voor Rune. Drie koks komen binnen met dienbladen. Ik herken mijn badkamer maatje Daan. De rest schud ik de hand en kom zo te weten dat de andere twee heren Matthias en Mario heten. 'Sorry, we moeten dit even afgeven,' zegt Daan als afscheid. 'Natuurlijk,' knik ik hem beleefd toe. Ik neem zelf ook een dienblad waar ik de kopjes opzet met drie schoteltjes. De cake die ik gekregen heb van Daan leg ik in plakjes op een ander bord. Wankelend en proberend in balans te blijven loop ik terug naar de woonkamer. Rune schiet me gelijk te hulp als ze ziet dat het eigenlijk niet heel goed gaat. 'Spannend boek dit joh,' zegt Rhydian die het in de bank propt waardoor er weer een bobbel ontstaat. 'Geef maar.' En ik steek gelijk mijn hand uit. Had ik niet moeten doen. Het dienblad probeert nog zijn evenwicht te vinden maar klettert dan om. Het geeft zo'n hoop kabaal dat Gwendolynn haar hoofd om de hoek piept. 'Hay.' Ze glimlacht en de rij met witte tanden schittert ons tegemoet. 'Die gebruikt echt niet twee keer haar tandenborstel elke dag,' fluistert Rhydian me toe. Rune zit al op haar hurken voorzichtig de scherven bij elkaar te rapen. 'Dat moet je niet doen,' zegt Gwen die bij haar komt staan. 'We hebben schoonmaaksters. Wacht, ik roep Floorty wel even.' Ze loopt op haar gemakje weer weg en Rune komt met veel gesteun en gekreun weer overeind. 'Nog altijd niet aan de yoga,' verontschuldigd ze zich glimlachend. 'We zien het,' plaag ik.  Ik krijg een duw in mijn zij en gevoelig voor kietelbuien spring ik opzij. De deur gaat open en Gwendolynn en een lange blonde vrouw komt binnen. 'Nederlands?' vraagt ze ons direct in vloeiend Nederlands. 'Dat is correct,' zegt Rhydian. 'Hay, ik ben Floortje. Hier in New York kunnen ze dat niet uitspreken dus noemen ze me Floorty.' Rune onderdrukt een lach, zie ik vanuit mijn ooghoeken. 'Floorty klinkt wel heel raar inderdaad,' begint ze dan toch maar te lachen. 'Je zult maar zo heten,' voegt Rhydian toe. Floortje pakt een stofzuiger en zoekt naar een stopcontact. 'Daar,' wijs ik haar aan. Ze lacht en zet het ding aan. In no time zijn de scherven weg en kan het ding weer terug in de kast. 'Prettig kennis gemaakt te hebben.' Floortje wil zich alweer omdraaien als haar oog ergens op valt. 'Wat is dat?' We volgen haar blik en blijven hangen bij de bobbel in de bank. Shit.