I'm here, where are you?

Hoofdstuk 13: Oh Nikolai, wat doe je hier?

  ━ ━ ━ ━ ━ ━ ━ ━ ━ Hoofdstuk 13 ━ ━ ━ ━ ━ ━ ━ ━  

Gwendolynn trekt aan mijn arm maar ik kan mijn ogen niet van hem afhouden. Zijn armen zijn gevouwen en hij leunt op de bak rand. Plots flitst het voor mijn ogen dat we zoenen. Mijn droom van vannacht. Mijn mond zakt langzaam open. Ik ben.. homo? De vraag speelt zich razendsnel in mijn hoofd af. Ik duwde het altijd weg maar langzaam begint het me te dagen. Ik val op jongens en Nikolai is mijn slachtoffer. Of ben ik zijn slachtoffer? 

Back naar het heden, Elias. Tjop tjop. Ik richt mijn ogen op de hengst die zich duidelijk verveeld. De instructrice blikt steeds op haar duur uitziende horloge en Gwen zit al op het paard. Wow, das snel. Ik ga met mijn handen naar de cap. 'Mag deze echt niet af?' vraag ik de vrouw. Haar blonde lokken vliegen mee als ze nee schudt. Jammer. Ik waag de gok om op het wankele krukje te stappen en gooi mijn been over het zadel. 'Eindelijk beweging,' zucht de vrouw. Gauw laat ik me zakken en kijk tevreden naar Gwen. Ze steekt twee duimen op en spoort haar paard aan om te gaan stappen. Ik beweeg mijn bibs wat om lekkerder te gaan zitten maar doordat het zadel zo kraakt, staak ik mijn bewegingen. Gwen is ondertussen al bij de andere kant van de bak. Ze zit keurig rechtop en kijkt me aan terwijl ze met haar handen probeert duidelijk te maken dat ik ook iets met het paard moet gaan doen. Ik rol met mijn ogen en druk mijn hakken tegen de buik van het dier aan. Ergens ben ik bang dat ik hem pijn doe maar de vrouw, waar ik nog steeds geen naam van weet, zei dat ik dat niet doe. Waar is ze eigenlijk? Ik richt me naar achteren maar ontmoet daar weer de betoverende ogen van Nikolai. De rij instructrice staat naast hem, druk in overleg. Nikolai wendt zijn blik af en gaat met de vrouw praten. Doordat het paard al is gaan lopen, kan ik nu niet meer kijken en kijk ik maar naar voren. Wat is dit eigenlijk een saaie sport, je hebt niemand om mee te praten en straks ga ik weer denken dat ik weer gay ben. Shit, dat ben ik ook. Gwen draaft me voorbij en steekt haar hand op. Beleefd zwaai ik terug en zie de lach op haar gezicht. Je zou niet denken dat ze gister is neergestoken door haar zus. Hoewel haar gezicht nu wel wat vertrekt van de pijn, lacht ze het allemaal weg. Ik hobbel maar een beetje doelloos op mijn paard totdat ik weer zicht krijg op de twee kibbelende mensen, Nikolai en de vrouw waar ik nog steeds geen naam van weet. Ik zie hun fronsen, wijzen en roepen. Ze praten snel en hoewel ik een beetje kan liplezen, kan ik dit toch echt niet aan. Er begint een beetje hoofdpijn op te dagen in mijn achterhoofd. De drama van gisteren en de weinig slaap wordt me teveel. Ik voel hoe ik mijn balans verlies. Mijn voet schiet uit de stijgbeugel en ik voel hoe ik met een doffe dreun de grond raak. 

'Elaaies!' Mijn hoofd steekt en ik wil de stem het liefst uit mijn droomloze slaap halen. 'Hij is wakker!' Waarom schreeuwt iedereen zo? Ik kreun en wil me omdraaien maar merk dat ik niet bepaald lekker lig. Als ik verdwaasd mijn ogen open doe, zie ik enkel zand. Ben ik in de Sahara? 'Hey Elias,' een lief zacht stemmetje en ik herinner me het paardrijden. Ik richt me wat op en kijk in de ogen van Gwendolynn. Haar glimlach is waterig en ik weet dat ze pijn heeft. 'Hallo.' Ze veegt wat plukken haar van mijn voorhoofd af. Zo zorgelijk en lief. Ik wil het liefste gewoon mijn ogen weer dichtdoen maar dan zie ik nog 2 paar andere benen. De ene draagt puntlaarzen en de ander sneakers. Ik hoef me niet eens op te richten om te weten wie dat zijn. 'Ga nu,' zegt de vrouw ongeduldig. De sneakers draaien zich resoluut om. Wacht, wil ik roepen maar mijn stem heeft me in de steek gelaten. En wat dan nog? Hij verschijnt en verdwijnt toch continu dus waarom zou hij naar mij luisteren? Ik laat m'n hoofd weer zakken op het mulle zand. 'Niet weggaan,' zegt Gwendolynn geschrokken die me weer ziet wegzakken. Ik weet niet of ze het nu tegen mij of tegen Nikolai heeft maar het deert me niet meer. Langzaam laat ik me mee voeren naar dromenland. 

A/N:

Stem, reageer en deel!